หน้า:ประชุมพงศาวดาร (ภาค ๒๘) - ๒๔๖๖ b.pdf/12

๖

รักใคร่ ก็ได้พวกพ้องเปนอันมาก ฝ่ายองยาก พี่ชาย องดาม น้องชาย ก็คุมไพร่พลอยู่ในป่า จึงพูดจาว่า องเทิงกวาง เจ้าเมืองเว้คนนี้ หาอยู่ในยุติธรรมไม่ เราจะคิดกำจัดเสีย จะยกหวางตน ซึ่งเปนบุตรองดิกหมู ขึ้นเปนเจ้า จึงจะควร แลองหวางตนคนนี้มีคนรักมาก เพราะดังนั้น คนทั้งปวงก็เห็นด้วยพี่น้องทั้งสาม ๆ ก็ตั้งแขงเมืองกวางนำไว้ ความรู้ไปถึงเจ้าเมืองเว้ ๆ จึงให้องภ้อมาเปนแม่ทัพคุมกองทัพมาตีเมืองกวางนำ องบาย ผู้สำเร็จราชการเมืองกวางนำ ก็มีหนังสือไปเกลี้ยกล่อมองภ้อมาเปนแม่ทัพว่า จะคิดเอาราชสมบัติให้กับองหวางตน องภ้อมา แม่ทัพ ก็เห็นด้วย จึงยอมเข้าด้วยองบาย ๆ ก็มีหนังสือไปถึงองยาก พี่ชาย องดาม น้องชาย ให้ยกพวกโจรแลคนเข้าเกลี้ยกล่อมเข้าสมทบกับกองทัพองภ้อมา องบายก็เปนแม่ทัพคุมคนเมืองกวางนำไปด้วย ก็เข้าตีเอาเมืองเว้ได้ องเทิงกวาง เจ้าเมืองเว้ แลองเชียงฉุน น้องชาย กับองยาบา องไชสือ องหมัน ก็ลงเรือหนีมาอยู่เมืองไซ่ง่อน แต่องหวางตนไม่หนีเพราะรู้ข่าวว่า เขาจะยกตัวขึ้นเปนเจ้า องทั้งสามได้เมืองเว้แล้วก็ให้เอาตัวองหวางตนไปไว้เมืองกุยเยิน องหวางตนเห็นว่า องทั้งสามไม่สุจริตคิดเปนอุบายจะเอาราชสมบัติเอง ก็ไม่ไว้ใจ จึงหนีลงมาอยู่เมืองไซ่ง่อนกับองเทิงกวางด้วยกัน องเทิงกวางปรึกษากับพี่น้องแลขุนนางทั้งปวงว่า จะยกองหวางตน ผู้หลาน ขึ้นเปนเจ้าเมืองไซ่ง่อน จะได้เกณฑ์กองทัพไปตีเอาเมืองเว้คืน กองทัพเมืองไซ่ง่อนยังไม่ทันจะยกไป องทั้งสามก็ยกทัพมาตีเอาเมืองไซง่อน