หน้า:ประชุมพงศาวดาร (ภาค ๒๘) - ๒๔๖๖ b.pdf/18

หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๑๒

น่าว ฝ่ายพระยานครสวรรค์ แม่ทัพหน้า คิดมิชอบ เปนใจกับพวกญวน จึงมีตราให้หาเข้ามาณกรุงฯ ให้ประหารชีวิตเสีย ส่วนกองทัพไทยตั้งอยู่คลองว่ำน่าวนั้น พวกญวนตัดหลังมาทางคลองวงเจิงเปนทัพกระหนาบ กองทัพเรือไทยเห็นพวกญวนปิดไว้ทั้งต้นคลองทั้งปลายคลอง กลัวจะออกไม่ได้ ทั้งขัดเสบียงอาหารลงด้วย ก็ทิ้งเรือใบเรือไล่เสียขึ้นบกหนีมาทางเมืองเขมร ครั้นถึงปีมะเสง ศักราช ๑๑๔๗ เสด็จไปตีเมืองทวายทั้งสองพระองค์ มีรับสั่งให้องไชสือไปในกองทัพด้วย ครั้นเลิกทัพกลับมากแล้ว องไชสือเข้ามาอยู่ณกรุงฯ ได้ ๕ ปี จึงใช้องกวาน องยี ไปตั้งต่อเรือที่เกาะสีชังลำหนึ่ง ปากประมาณ ๓ วา องไชสือจึงกำชับองกวาน องยี ว่า ต่อเรือเสร็จแล้ว เราจะออกไปคิดการศึกคืนเอาบ้านเอาเมืองให้จงได้ ท่านทั้งสองจงจัดแจงเชือกเสาเพลาใบบรรทุกอับเฉาไว้ให้พร้อม ให้ทอดสมอคอยอยู่ที่เกาะสีชัง ครั้นถึงเดือนยี่ ปีมะเมีย ๑๑๔๘ องไชสือก็พาครอบครัว กับญวนเก่าที่กรุงฯ แลญวนขุนนาง คือ องเหยิม เจ้ากรมช่างสลัก องหับ เจ้ากรมช่างไม้ องเกาโล เจ้ากรมช่างหล่อ รวม ๓ คน แล้วองไชสือให้หาตัวนายจัน นายเมือง นายอยู่ ตำรวจกรมหลวงเทพหริรักษ์ ๓ คน กับนายบัว บุตรจีน มารดาเปนญวน คนหนึ่ง คนเหล่านี้ชอบกันกับองไชสือ ๆ จึงให้หาไปเลี้ยงสุรา แล้วให้แพรย่นสีทับทิมคนละผืน ครั้นนายบัว นายจัน นายเมือง นายอยู่ เมาแล้ว องไชสือแกล้งพาลเอาผิด ให้จับคนทั้ง ๔ มัดมือใส่ลงในท้องเมือปิดฝาจับโพล่เสีย แล้วก็ให้ถอน