หน้า:ประชุมพงศาวดาร (ภาค ๒๘) - ๒๔๖๖ b.pdf/20

หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๑๔

ก็ตกใจ ให้พาครอบครัวเข้าไปซ่อนอยู่ในป่า แล้วใช้ให้องจองลงเรือเล็กไปถามว่า เรือนี้มาแต่ไหน จีนหุ่น ผัวอำแดงโคก อยู่เมืองจันทบุรี บอกว่า บรรทุกเข้าสารมาแต่เมืองจันทบุรี ๓๐ เกวียน จะไปขายที่เมืองเขมร เมืองเตกเชียะ ต้องพยุเรือซัดออกไป องจองจึงบอกจีนหุ่นว่า องไชสือหนีออกมาอยู่ที่เกาะนี้ ให้จีนหุ่นขึ้นไปหาองไชสือด้วยกัน ครั้นจีนหุ่นขึ้นไป องไชสือว่า แต่เรามาอยู่มาอยู่ที่เกาะกูดนี้ได้ ๗ เดือนแล้ว ผู้คนหามีเข้าจะกินไม่ เรือจีนหุ่นซัดออกมามีเข้าสารก็ดีแล้ว เงินซึ่งพระเจ้ากรุงไทยประทานให้เราแลมารดาของเรา ๆ เก็บประสมไว้เปนเงินตรา ๑๗ ชั่ง ๑๐ ตำลึง เราจะขอซื้อเข้าสารตามแต่จะขายให้เถิด จีนหุ่นจึงว่ากับองไชสือว่า ท่านมาจอดอยู่ที่กันดารอดอาหารนัก เข้าสาร ๓๐ เกวียนนั้นข้าพเจ้าจะให้เปล่าทั้งสิ้น ไม่คิดเอาราคาเลย องไชสือก็ขอบคุณจีนหุ่น จึงเขียนหนังสือสัญญาปิดตรารูปมังกรให้ไว้ว่า ถ้าเราออกไปตีได้บ้านได้เมืองของเราสมความคิดแล้ว ให้จีนหุ่นออกไปหาเถิด จะแทนคุณให้ถึงขนาด จีนหุ่นจึงให้ขนเข้าสารขึ้น แล้วลาองไชสือกลับมาณเมืองจันทบุรี องไชสืออยู่ที่เกาะกูดนั้น ๗ เดือน ๘ เดือน จึงให้องจองเข้ามาสืบราชการณเมืองญวน เกลี้ยกล่อมผู้คนที่เมืองปาสัก ก็ได้พวกพ้องเปนอันมาก องจองก็พาองไชสือเข้ามาอาศรัยอยู่ปากน้ำเมืองปาสัก ครั้นภายหลัง องโฮ่เตืองกิต องทาง พี่น้อง พาครอบครัวมาทางเมืองลาว เข้ามาตามองไชสือณกรุงเทพฯ เข้าเฝ้าสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลก จึงมีรับสั่งบอกว่า องไชสือหนีกลับ