หน้า:ประชุมพงศาวดาร (ภาค ๒๘) - ๒๔๖๖ b.pdf/27

๒๑

ลางอย่างที่หาได้มาไม่ คือ เสือ ช้าง แรด เปนต้น ก็สัตว์มิได้มานั้นใครจะมากินก็บาป เว้นแต่สัตว์ที่ทำอันตรายแก่มนุษย์นั้นฆ่าไม่บาป ตั้งแต่นั้นมา มหะหมัดก็เที่ยวไปเกลี้ยกล่อมสั่งสอนชาวเมืองมะกาว่า ยิบราเอลลงมาบอกให้ตนสร้างสาสนาในอิศลาม ให้รับกะลีมาสองกะลีมา ครั้งนั้น ชาวเมืองบางจำพวกก็ได้มารับ บางพวกหาได้รับไม่ พวกที่ไม่รับนั้นพากันหนีจากเมืองมะกาไปอยู่เมืองอื่น ฝ่ายว่าอาบูบาฮัม ผู้เปนลุงมหะหมัด เห็นมหะหมัดทำดังนั้น ไม่เชื่อ ไม่ชอบด้วย กลัวความผิดจะมี จึงไปฟ้องกับเจ้าเมืองมะกาว่า มหะหมัดเที่ยวออกตัวว่า เปนคนใช้ของพระเปนเจ้า สำคัญอะไรก็ไม่เห็นมี นาบีแต่ก่อน ๆ มีสำคัญสำหรับตัวทุกคน นาบีอาดัมมีสำคัญ คือ ได้สร้างลูกหลานมา นาบีนุดได้ต่อกำปั่นใหญ่ นาบียิบราเฮมตำรวจเจ้าเมืองเอาทิ้งในไฟก็ไม่ตาย นาบีมุชามีรองเท้าเปนนาค ไม้เท้าเปนแมลงป่อง นาบีอีชาพูดกะคนตายได้ แต่มหะหมัดนี้ไม่มีสำคัญอะไรเลย เจ้าเมืองมะกาจึงว่า ให้หาตัวมหะหมัดเข้ามา ให้ผ่าดวงเดือนลองดู ท่านจะเห็นเปนอย่างไร ลุงจึงว่า ชอบแล้ว ที่ไหนมันจะทำได้ ลุงจึงเตรียมมูลอูฐ มูลฬา มูลม้า ไว้ หมายว่า มหะหมัดทำไม่ได้แล้ว จะทำตอบมหะหมัดด้วยมูลสัตว์เหล่านั้นให้อายเขา เจ้าเมืองจึงให้หาตัวมหะหมัดมาสั่งให้ผ่าดวงเดือนให้ดู มหะหมัดจึงเอื้อมมือไปหยิบดวงเดือนมาผ่าออกเปนสองซีกแล้วทิ้งไปตวันออกซีกหนึ่ง ทิ้งไปตวันตกซีกหนึ่ง แล้วหยิบดวงเดือนนั้นให้ต่อติดกันเข้าดังเก่า แล้วเข้าตามมือเสื้อ