ไปเถิงพระมหากระษัตราธิราชผู้เปนเจ้า แลจะได้เอาแจ้งให้ละเอียดว่า ท่านเอาใจยใส่ช่วยในราชการแห่งพระมหากระษัตราธิราช แลเชื่ออยู่ว่า ท่านมีน้ำใจยร้อนรนช่วยทำการทั้งปวง แลเห็นปีน่าท่านจะส่งเครื่องบันนาการอันเหลืออยู่นั้นเข้าไปตามพระมหากระษัตราเจ้าต้องประสงค์นั้น แลอัตโนขอให้ท่านช่วยเร่งรัดครูอันสั่งสอนเด็กซึ่งอยู่เรียนนั้นให้รู้สันทัด จะได้กลับเข้าไปยังกรุงศรีอยุทธยา อันพระมหากระษัตราธิราชเจ้าพระราชประสงค์นั้น แลอัตโนขอแก่พระเปนเจ้าให้บำรุงช่วยท่านให้มีบุญให้จำเริญสืบไป แลหนังสือนี้เขียนณเมืองกาบ ในวันพุท เดือนแปด แรมสองค่ำ ปีเถาะ นพศก สักราช ๒๒๓๑
ออกพระวิสุทสุนทรกะไว้ว่า จากเคป ออฟ กูด โฮป กว่าจะมาถึงเมืองไทยราว ๆ ๓ เดือนนั้นไม่ผิดเลย ด้วยว่า ตัวแก พร้อมด้วยทูตฝรั่งเศส แลคนทั้งหลาย ได้มาถึงสันดอนวันที่ ๒๗ กันยายน พ.ศ. ๒๒๓๐ ซึ่งนับเวลาได้ ๓ เดือนกับ ๒ วันพอดี
ทูตานุทูตฝรั่งเศสครั้งที่ ๒ นี้ คือ มองสิเออร์ลา ลูแบร์ กับมองสิเออร์เซเบอเร ได้พักอยู่เมืองไทย ๓ เดือน ระหว่างนั้น ทูตได้เจรจาในเรื่องสัญญากับเจ้าพระยาวิชเยนทรด้วยความลำบากต่าง ๆ เรื่องราวเหล่านั้นมีปรากฎอยู่ในหนังสือของมองสิเออร์ลันเยแล้ว ในที่นี้ ข้าพเจ้าจะขอกล่าวถึงแต่สัญญาค้าขายซึ่งทูตฝรั่งเศสทำกับข้าราชการไทยเท่านั้น
