หน้า:ประชุมพงศาวดาร (ภาค ๓๔) - ๒๔๖๙.pdf/33

หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๒๕

กระลาพิจารณาความให้เปนท่องแท้ แต่ให้ผู้นั้นสบถต่อพระเปนเจ้าว่า จะพิจารณาด้วยกระลาการให้จงชอบธรรม

 ข้อหนึ่ง สมเด็จพระมหากระษัตราธิราชเจ้ากรุงศรีอยุทยาผู้ใหญ่พระราชทานให้กุมปันหญีฝรั่งเสดไปตั้งซื้อขายในเมืองถลางบางคลีก็ดี แลในจังหวัดที่นั้น แลห้ามจำกอบขหนอรแลริดชาดุจในข้อสอง ข้อสาม แลพระราชทานให้ซื้อดีบุกในเมืองถลางบางคลีทั้งปวง แลห้ามมิให้ผู้อื่นผู้ใด ๆ ซื้อดีบุกนอกกุมปันหญีฝรั่งเศสนั้นได้ ถ้าแลผู้ใดลอบลักซื้อขายนอกกุมปันหญีฝรั่งเศสไซ้ ให้ริบเอาแลให้ทำเปนสี่ส่วน ให้สองส่วนให้แก่ชาวคลังเปนของหลวง ส่วนหนึ่งให้แก่ผู้โจท ส่วนหนึ่งพระราชทานแก่กุมปันหญีฝรั่งเสด แลให้กุมปันหญีฝรั่งเสดเอาสินค้าตามต้องการณเมืองนั้นไปขายจงอุดม อย่าให้ราษฎรชาวเมืองนั้นขาดสินค้าซึ่งต้องการนั้นได้ แลราคาสินค้าซึ่งกุมปันหญีจะซื้อก็ดี ราคาดีบุกซึ่งกุมปันหญีจะซื้อก็ดี ให้เจ้าเมือง แลกรมการ แลผู้เฒ่าผู้แก่ แลกุมปันหญี นั่งด้วยกันว่าราคาสินค้าซึ่งกุมปันหญีจะขาย แลราคาดีบุกซึ่งกุมปันหญีจะซื้อนั้น ให้ว่าให้ขาดทีเดียว แลอย่าให้กุมปันหญีขึ้นลงราคาให้เปนแค้นเคืองแก่ราษฎร ถ้าแลราคานั้นมิลงกัน ก็ให้บอกข้อซึ่งขัดสนนั้นเข้ามา แลสมเด็จพระมหากระษัตราธิราชเจ้ากรุงศรีอยุทธยาผู้ใหญ่โปรดประการใด ก็ให้ทำตาม