หน้า:ประชุมพงศาวดาร (ภาค ๕๒) - ๒๔๙๗.pdf/44

หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๓๘
มิตรเทียม

 คบใครคิดแต่ได้ ฝ่ายตน
พูดพล่อยเพื่อนยากจน ไป่เอื้อ
หน้าพลับลับหลังผล ตะโกฝาด
มีแต่จะเชิญเชื้อ ชักให้ฉิบหาย

โคลงนี้ ได้แก่ มิตรปฏิรูป ๔ จำพวก

๑. คนปอกลอก คือ คนที่คิดเอาแต่ได้ฝ่ายเดียว ยอมเสียให้น้อย แต่คิดเอาให้ได้มาก หากจะช่วยเพื่อน ก็ช่วยเพื่อประโยชน์ตน และเพราะจำเป็นต้องช่วย คบกับใครเป็นต้องคิดเอาเปรียบเสมอ

๒. คนดีแต่พูด คือ คนที่พูดแต่สิ่งที่ไม่เป็นประโยชน์ รับช่วยเพื่อนแต่ปาก โดยไม่คิดที่จะช่วยจริงจัง มักเก็บเอาของล่วงแล้วบ้าง ยังไม่ถึงบ้าง มาปราศรัย ในคราวเพื่อนได้รับความทุกข์ยากจะขอพึ่งบ้าง ก็พูดถลากไถลบิดเบือนเสียต่าง ๆ นา ๆ

๓. คนหัวประจบ คือ คนที่คล้อยตามเพื่อนโดยหวังประโยชน์ส่วนตัว เพื่อนจะทำชั่ว ก็เอออวยด้วย แทนที่จะตักเตือน กลับซ้ำส่งเสริม คุ้ยเขี่ยเสกสรรวามดีของเพื่อนขึ้นชมเชยต่อหน้าด้วยถ้อยคำอันไม่จริงใจ ยอให้เพื่อนเหลิงเสียคน ครั้นลับหลังสิ กลับนินทาว่าร้ายต่าง ๆ หาความซื่อสัตย์สักนิดเดียวมิได้