หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๏[1] จะกล่าวถึงกรุงศรีอยุทยา | ||
เป็นกรุงรัตนราชพระศาสนา | มหาดิเรกอันเลิศล้น | |
เป็นที่ปรากฎิ์รจนา | สรรเสริญอยุทยาทุกแห่งหน | |
ทุกบุรียสีมามณฑล | จบสกลลูกค้าวานิจ | |
ทุกประเทศสิบสองภาษา | ย่อมมาพึ่งกรุงศรีอยุทยาเป็นอัคะนิด | |
ประชาราษฎร์ปราศจากไภยพิศม์ | ทั้งความพิกลจริตแลความทุกข์ | |
ฝ่ายองค์พระบรมราชา | ครองขันทสิมาเป็นศุข | |
ด้วยพระกฤษฎีกาทำนุก | จึ่งอยู่เย็นเป็นศุขสวัสดี | |
เป็นที่อาไศรยแก่มนุษย์ในใต้หล้า | เป็นที่อาไศรยแก่เทวาทุกราศรี | |
ทุกนิกรนรชนมนตรี | คะหะบดีชีพราหมณพฤฒา | |
ประดุจดั่งศาลาอาไศรย | ดั่งหนึ่งร่มพระไทรอันษาขา |
- ↑ ในคำให้การชาวกรุงเก่าว่า เป็นคำพยากรณ์ของสมเด็จพระสุริเยนทราธิบดี (พระพุทธเจ้าเสือ) แต่เป็นคำร้อยแก้วและเนื้อความสั้นกว่า ทีพะม่าจะแปลจากภาษาไทยไม่ได้ตลอด