หน้า:ประชุมพงศาวดาร (ภาค ๖๔) - ๒๔๗๙.pdf/439

394

 

ศักราช ๑๐๖๔ ปีวอกศกจัตวาศก (พ.ศ. ๒๒๔๔) ตรัสน้อยเสด็จออกไปทรงม้าณท้องสนามหน้าพระที่นั่งจักรวรรดิ สมเด็จพระเจ้า ลูกเธอทั้งสองพระองค์ทรงม้าณท้องสนามหลวงหน้าพระที่นั่งจักรวรรดิสมเด็จพระเจ้าลูกเธอทั้งสองพระองค์ทรงพระดำริเห็นว่าผู้คนทั้งปวงนิยมยินดีรักใคร่ตรัสน้อยมาก นานไปเบื้องหน้า ตรัสน้อยก็จะได้ เป็นใหญ่ ทรงพระดำริเป็นความลับจึ่งให้ชาวที่ออกไปเชิญเสด็จ ตรัสน้อย ว่ามีพระราชโองการให้เชิญเสด็จเข้าไปบัดนี้ ตรัสน้อยคิดว่าพระราชโองการให้หาจริง เสด็จขึ้นขี่คอชาวที่เข้ามา ชาวที่ก็พาเสด็จเข้ามาถึงพระคลังวิเศษ แล้วก็ประหารเสียด้วยท่อนจันทน์ แล้วเชิญพระศพไปเสีย ณ วัดโคกพระยา แลสมเด็จพระเจ้าลูกเธอทั้งสอง พระองค์ ก็เสด็จออกไปเฝ้ากรมพระเทพามาตย์ณวัดดุสิต ฝ่ายนัก พระสัษฐาธิราชพระพี่เลี้ยงตรัสน้อย ครั้นตรัสน้อยเป็นเหตุแล้ว จึ่ง ร้องไห้เข้าไปกราบทูลพระกรุณา สมเด็จบรมบพิตรพระพทธเจ้าอยุ่หัวทราบแล้วทรงพระกรรแสง จึ่งมีพระราชโองการสั่งให้เชิญเสด็จ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอทั้งสองพระองค์เข้ามาเฝ้า ครั้นณปีระกาตรีศก ศักราช ๑๐๖๕ (พ.ศ. ๒๒๔๖) ไฟฟ้าลงติดยอดมณฑปพระวิหารสุมงคลบพิตร ไหม้เครื่องบนโทรมลง ถูกพระเศียรหักเพียงพระศอ ตกลงมาตั้งอยู่ณพื้นพระวิหาร ทรงพระโกรธสมเด็จพระเจ้าลูกเธอ ไว้ณจำสงัดทั้งสองพระองค์ แลชาวโขลงชักนำช้างเถื่อนงาสั้นเข้ามาหน้าพะเนียด สูงประมาณ ๖ ศอกมีเศษ จึ่งเสด็จพระราชดำเนินไปให้เข้าในวงพาด แล้วทรงพระกรุณาสั่งให้