หน้า:ประชุมพงศาวดาร (ภาค ๖๘) - ๒๔๘๑.pdf/18

14

 

ข้าศึกฆ่าฟันกำลังและราษฎรญวน ว่ามีโทษอยู่เป็นอันมากนั้น ให้ โกยจึกตริตรองอดโทษหัวเมืองเขมรทั้งปวงไว้ก่อน ถ้าและเจ้านายพระยาพระเขมร ราษฎรหัวเมืองทั้งปวงคืนเข้าบ้านเมืองเป็นปรกติพร้อมมูลเรียบร้อยแล้ว โกยจึกจะคิดอ่านจัดแจงกระทำประการใด ก็จะได้โดยง่ายสะดวกทุกประการ ข้อความทั้งนี้โกยจึกเห็นข้างหน้าข้างหลัง แล้วก็จะไม่หนักแรงทแกล้วทหาร การก็จะสำเร็จโดยเร็ว ถ้าพระอินทร์ธิบาล, หลวงลบบาดาล, หลวงสัสดี มายินดี กลับคืนไปแล้ว ก็จะได้เลิกทัพใหญ่กลับไปตั้งฟังราชการอยู่ณมืองพระตะบอง ที่กองพระนรินทรโยธา ปลัดเมืองพระตะบองนั้น จะต้องถือหนังสือลงไปพูดจาบอกกล่าวแก่พระยาพระเขมร ราษฎรเมืองพนมเพ็ญให้รู้ราชการว่า สองพระนครเป็นทางพระราชไมตรีแก่กัน อย่าให้เกิดรบพุ่งฆ่าฟันแก่กองทัพญวนสืบไป ขอให้โกยจึกจัดญวนที่มีสติปัญญากำกับลงไปกับพระนรินทรโยธา ปลัดเมืองพระตะบอง พระยาพระเขมรหัวเมืองทั้งปวงจะได้เห็นเป็นที่เชื่อถือตามหนังสือและถ้อยคำพระนรินทรโยธาปลัด ถ้าและหนังสือที่โกยจึกส่งไปเมืองเว้ พระเจ้ากรุงเวียดนามจะโปรดความมาประการใด จะได้มีหนังสือ บอกไปมาให้รู้ราชการด้วยกันทั้งสองฝ่ายโดยเร็ว และข้อความในหนังสือซึ่งมีมาทั้งนี้ ด้วยหามีญวนที่รู้แปลหนังสือสันทัดชัดเจนไม่ หนังสือไทยแปลเป็นเขมร หนังสือเขมรแปลเป็นญวน ความจะ เหลือเกินประการใด อย่าให้โกยจึกถือโทษน้อยใจเลย หนังสือมา ณวันพฤหัศบดี เดือนยี่ ขึ้น ๑๕ ค่ำ ปีชวดโทศก