หน้า:ประชุมพงศาวดาร (ภาค ๖๘) - ๒๔๘๑.pdf/24

หน้านี้ยังไม่ได้พิสูจน์อักษร
20
 

ฉะบับที่ ๖ คำให้การนายญวน

ณ วันเดือนยี่แรม ๑๐ ค่ำปีชวดโทศก ศักราช ๑๒๐๒ ได้ถามญวนตัวนาย ๒ คน องกายเหียบกับไพร่ญวน ๑๐๖ คนให้การว่า หนีมาจากเมืองพนมเป็ญมาด้วยกันทั้งนี้บ้านเรือนอยู่เมืองไซ่ง่อน เป็นคนทำไร่นากิน องผู้ใหญ่ให้ข้าพเจ้าม่าทั้งนี้ว่ามาให้ทำค่ายเมือง ไซ่ง่อน ครั้นไม่เห็นทำค่ายให้ทำเรือน ๕ หลังกับรั้วให้เจ้าผู้หญิง ๓ องค์อยู่ แล้วจับข้าพเจ้าใสเรือแง่โอแง่ทรายมาณเมืองพนมเป็ญ แต่ ณเดือน ๑๑ ข้างขึ้น อยู่กว่า ๓ เดือนมาแล้ว ๆ ให้ทำค่ายขนดินระมัดระวังทั้งกลางวันกลางคืน จ่ายข้าวให้กินก็ไม่พอ และญวน กองทัพกับญวนครัวเมืองพนมเป็ญ เกิดความไข้ลงรากตายเสมอทุกวันเป็นอันมาก และข้าพเจ้าได้ยินลือว่าทัพไทยยกมาเมืองโพธิสัตว์ ทัพญวนรบแพ้ทัพไทย ญวนเข้าหาทัพไทยเสียสิ้น ว่าข้างทัพไทยเอ็นดูมิได้ฆ่าฟันแต่สักคนหนึ่งก็ปล่อยไปเสียสิ้น และข้าพเจ้าได้ยินว่ากองทัพไทยยกไปด้วยกันกับเขมรล้อมป้องกันทุกทาง ข้าพเจ้าวิตกกลัวจะทนไม่ได้จึงพากันหนีเข้ากัน ๑๖๐ คน พลัดกันเสีย ๕๒ คน นายทัพนายกองจับเขมรได้ ๑๘๐ คนทั้งข้าพเจ้า แต่ไพร่ญวนซึ่งอยู่ในค่ายเมืองพนมเป็ญนั้นจะหนีมาทีหลังข้าพเจ้าอีกเป็นอันมาก จำนวนไพร่ญวนในค่ายประมาณ ๑,๐๐๐ เศษ องเหียบตาน องดกโบเป็นผู้