หน้า:ประชุมพงศาวดาร (ภาค ๖) - ๒๔๖๐.pdf/10

หน้านี้ได้ตรวจสอบแล้ว

ศักราช ๙๙๐ พ,ศ, ๒๐๙๑ ทรงพระนาม สมเด็จพระมหาจักรพรรดิ์ สมเด็จพระมหาจักรพรรดิ์เสวยราชย์ได้ ๗ เดือน พระเจ้าหงษาวดีตะเบงชเวตี้ก็ยกกองทัพเข้ามา ในครั้งนั้น ไทยมีกำลังสมบูรณ์ แต่เสียเปรียบพม่าอยู่อย่าง ๑ ด้วยพม่าทำศึกสงครามมีไชยชนะต่อติดกันมาหลายปี กำลังชำนาญแลอิ่มเอิบในการศึก ไทยแต่งกองทัพออกไปต่อสู้ดูกำลังพม่าที่เมืองสุพรรณ เห็นเปนศึกใหญ่ทัพกระษัตริย์ จะต่อสู้ทางหัวเมืองไม่ไหว จึงถอยทัพเข้ามาตั้งมั่นที่กรุงศรีอยุทธยา กองทัพพม่าก็ยกตามเข้ามาตั้งล้อมกรุงฯ ไว้ สมเด็จพระมหาจักรพรรดิ์ยกกองทัพออกไปรบ ได้ชนช้างกับพระเจ้าแปร เสียทีข้าศึก สมเด็จพระสุริโยไทยพระอรรคมเหษีแต่งพระองค์เปนชายออกไปด้วย เห็นพระราชสามีจะเปนอันตราย จึงขับช้างพระที่นั่งเข้ากันให้พระราชสามีพ้นภัยมาได้ แต่องค์สมเด็จพระสุริโยไทยต้องอาวุธข้าศึกทิวงคตในสมรภูมิ์นั้น ไทยเห็นเหลือกำลังจะต่อสู้ข้าศึกด้วยการรบพุ่งในสนาม จึงเปลี่ยนอุบายการรบ เอาพระนครที่มั่นตั้งต่อสู้ แล้วสั่งให้พระมหาธรรมราชาราชบุตรเขยซึ่งครองเมืองพิษณุโลกรวบรวมพลเมืองฝ่ายเหนือยกกองทัพลงมาตีโอบข้าศึก ฝ่ายข้างพม่ายกเข้ามาปล้นพระนครหลายคราวตีไม่ได้ จะเข้าตั้งค่ายประชิด ไทยก็เอาปืนใหญ่ลงเรือเที่ยวไล่ยิง เข้ามาไม่ได้ พม่าตั้งล้อมพระนครอยู่ สะเบียงอาหารเบาบางลง พอได้ข่าวว่า ทัพเมืองเหนือจะลงมา