หน้า:ประชุมพงศาวดาร (ภาค ๖) - ๒๔๖๐.pdf/61

หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๕๔

ยกกองทัพจำนวนพล ๙๐,๐๐๐ ออกไปตีเมืองพม่า ในหนังสือพระราชพงษาวดารว่า ครั้งนั้น กองทัพไทยเดิรออกไปหลายทาง ไปทางด่านพระเจดิย์สามองค์บ้าง ทางด่านเขาปูนบ้าง ด่านสลักพระ แขวงเมืองอุไทยธานีบ้าง ด่านเขาสูงทางเมืองทวายบ้าง เดิรทางด่านแม่สอด เมืองตากบ้าง ไปตั้งล้อมเมืองอยู่ แต่ไปขัดเสบียงอาหารต้องถอยทัพกลับมา การสงครามครั้งนี้ ในหนังสือพระราชพงษาวดารลงศักราชไว้ว่าปี ขาล จุลศักราช ๑๐๒๔ พ,ศ, ๒๒๐๕

พม่ากับไทยรบกันคราวนี้แล้วก็เลิกสงครามต่อกันมาช้านานเกือบร้อยปี ด้วยในระหว่างนั้น พม่าเสื่อมอำนาจถอยกำลังลงจนมอญกลับตั้งตัวเปนอิศระได้ ในที่สุด พวกมอญจับพระเจ้าแผ่นดินพม่าได้ สิ้นเชื้อสายเจ้าแผ่นดินพม่าที่สืบวงษ์ของพระเจ้าหงษาวดีบุเรงนอง นายบ้านพม่าชื่อง อองจัยยะ จึงตั้งตัวเปนใหญ่ รบพุ่งชนะมอญ รวมอาณาจักร์มอญพม่าเข้าได้ดังแต่ก่อน ตั้งตัวเปนพระเจ้าอลองพญา ที่ไทยเราเรียกว่า พระเจ้ามังลอง ครองเมืองรัตนสิงห์เปนราชธานี พม่าจึงเกิดสงครามขึ้นกับไทยอิก

เหตุที่จะเกิดสงครามคราวนี้ เดิมเมื่อพระเจ้าอลองพญาตั้งตัวเปนใหญ่ขึ้นในเมืองพม่าแล้วยกกองทัพมาปราบปรามหัวเมืองมอญ พวกมอญที่พ่ายแพ้พากันอพยพหลบหนีเข้ามาใน