หน้า:ประชุมพงศาวดาร (ภาค ๗) - ๒๔๖๐.pdf/61

หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๕๑

๒ ครั้ง ๓ ครั้ง สมีม่วงก็หาให้ข้าพระพุทธเจ้าไม่ ข้าพระพุทธเจ้าจึงไปต่อว่าสมีม่วง ๆ ก็ให้หนังอันนี้มาแก่นายสัง ๆ จึงเอามาให้แก่ข้าพระพุทธเจ้า

ณวัน ๖ เดือน ๘ แรม ๕ ค่ำ ปีรกา เบญจศก จุลศักราช ๑๑๗๕ (ในรัชกาลที่ ๒) เถ้าสา เถ้าอิน เอาหนังมาณเรือนนายฤทธิรณรงค์ หาพบตัวนายฤทธิไม่ มาเข้าเวรอยู่ในพระราชวัง พบแต่บิดานายฤทธิ ๆ จึงว่า หนังอันนี้เห็นปลาด เกลือกจะเป็นของต้องพระราชประสงค์ เพลาเช้า นายฤทธิจึงจะลงไปเอาหนังอันนี้ขึ้นมาทูลเกล้าฯ ถวาย เถ้าสา เถ้าอิน ก็พาเอาหนังอันนี้กลับไปให้พระสมุห์ดู นายสังจึงมาบอกแก่หลวงอนุรักษ์ภูเบศร์ ๆ ก็ข้ามไปดูหนังอันนี้ เห็นปลาดอยู่ ให้งดไว้ก่อน เพลาเช้า พบนายฤทธิพร้อมกันที่วัดปากน้ำ จึงจะนำตัวข้าพระพุทธเจ้ากับหนังขึ้นทูลเกล้าฯ ถวาย ครั้นรุ่งเช้า นายฤทธิรณรงค์กับหลวงอนุรักษ์ภูเบศร์ไปหาข้าพระพุทธเจ้า เอาหนังกับตัวข้าพระพุทธเจ้าขึ้นทูลเกล้าฯ ถวาย เปนความ (สัตย์จริงของ) ข้าพระพุทธเจ้าเท่านี้ ขอเดชะ ๚