หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๓
พระราชปรารภ
| ไตรยปิฎกธรรมนั้นฟั่นเฟีอนวิปริตผิดเพี้ยนไปเปนอันมาก ยาก |
| ที่จะเล่าเรียนเปนอายุศมพระพุทธสาศนาสืบไป ก็ได้อาราธนา |
| ประชุมเชีญพระราชาคณะทังปวง มีสมเดจ์พระสังฆราชแล |
| พระธรรมอุดมพระพุทธโฆษาจารยเปนประธาน ฝ่ายราชบัณ |
| ฑิตยนั้น พญาธรรมปรีชาเปนต้น ให้ทำสังคายนายชำระพระ |
| ไตรยปิฎกสอบใส่ด้วยอรรฐกะถาฎีกาให้ถูกต้องตามพระพุทธ |
| บัญหญัติ พระไตรยปิฎกจึ่งค่อยถูกถ้วนผ่องใสขึ้นได้ เปน |
| ที่เล่าเรียนง่ายใจแก่กลบุตรสืบไปภายหน้า ก็เปนพุทธ |
| การกธรรมกองการกุศลอันประเสริฐแล้ว แลฝ่ายข้างอาณา |
| จักรนี้ กระษัตรผู้จดำรงแผ่นดินนั้นอาไศรยซึ่งโบราณราชนิติ |
| กฎหมายพระอายการอันกระษัตรแต่ก่อนบัญหญัติไว้ได้เปน |
| บันทัดถาน จึ่งพิภากษาตราสีนเนี้อความราษฎรทังปวงได้โดย |
| ยุติธรรม แลพระราชกำหนดบทพระอายการนั้นก็ฟั่นเฟีอน |
| วิปริตผิดซ้ำต่างกันไปเปนอันมาก ด้วยคนอันโลภหลงหา |
| ความลอายแก่บาปมิได้ ดัดแปลงแต่งตามชอบใจไว้พิภากษาภา |
| ให้เสียยุติธรรมสำหรับแผ่นดินไปก็มีบ้าง จึ่งทรงพระ |
| กรรุณาโปรดเกล้าโปรดกระหม่อมจัดข้าทูลลอองทุลี |
| พระบาทที่มีสะติปัญญา ได้ |
ม.ธ.ก.
