เล่ม ๑๐๑ ตอนที่ ๑๓๑
๒๖ กันยายน ๒๕๒๗
ราชกิจจานุเบกษา
๑.ภายในบังคับของบทบัญญัติของวรรค๓ของข้อนี้ในส่วนที่เกี่ยวกับบริการที่ได้ให้เพื่อรัฐผู้ส่งตัวแทนทางทูตจะได้รับการยกเว้นจากบทบัญญัติที่เกี่ยวกับการประกันสังคมซึ่งอาจจะใช้บังคับอยู่ในรัฐผู้รับ
๒.การยกเว้นที่ได้บัญญัติไว้ในวรรค๑ของข้อนี้จะใช้แก่คนรับใช้ส่วนตัวซึ่งเป็นลูกจ้างแต่ถ่ายเดียวของตัวแทนทางทูตได้โดยมีเงื่อนไขว่า
(ก)คนรับใช้นั้นมิใช่เป็นคนชาติของรัฐผู้รับหรือเป็นบุคคลผู้มีถิ่นที่อยู่ถาวรในรัฐผู้รับและ
(ข)คนรับใช้นั้นอยู่ในบังคับของบทบัญญัติเกี่ยวกับการประกันสังคมซึ่งอาจจะใช้บังคับอยู่ในรัฐผู้ส่งหรือรัฐที่สาม
๓.ตัวแทนทางทูตซึ่งจ้างบุคคลที่การยกเว้นตามวรรค๒ของข้อนี้ไม่ใช้จะปฏิบัติตามข้อผูกพันซึ่งบทบัญญัติเกี่ยวกับการประกันสังคมของรัฐผู้รับตั้งบังคับแก่นายจ้าง
๔.การยกเว้นที่ได้บัญญัติไว้ในวรรค๑และ๒ของข้อนี้จะไม่ให้ตัดการเข้ามีส่วนร่วมโดยสมัครใจในระบบประกันสังคมของรัฐผู้รับหากว่ารัฐนั้นได้อนุญาตการเข้ามีส่วนร่วมเช่นว่านั้น
๕.บทบัญญัติของข้อนี้จะไม่กระทบกระเทือนถึงความตกลงสองฝ่ายหรือหลายฝ่ายเกี่ยวกับการประกันสังคมซึ่งได้ทำกันไว้ก่อนแล้วและจะไม่กีดกันการทำความตกลงเช่นว่านี้ในอนาคต
