มาตรา ๗ ให้ยกเลิกบทบัญญัติมาตรา ๒๐๔ แห่งกฎหมายลักษณอาญา และให้ใช้ความต่อไปนี้แทน
“มาตรา ๒๐๔ ผู้ใดได้เงินตราอันเป็นของปลอมหรือของแปลงมาไว้ โดยมันมิรู้ว่า เป็นของเช่นนั้น ถ้าเมื่อความจริงปรากฏขึ้นแก่มันแล้วว่า เป็นของปลอมหรือของแปลง มันยังขืนเอาเงินนั้นออกจำหน่ายไซร้ ท่านว่า มันมีความผิด ต้องระวางโทษานุโทษเป็นสามสถาน คือ สถานหนึ่ง ให้จำคุกไม่เกินกว่าสิบปี สถานหนึ่ง ให้ปรับไม่เกินหมื่นบาท หรือสิบเท่าราคาเงินปลอมหรือแปลงนั้น จำนวนไหนมากกว่ากัน ให้ถือจำนวนนั้น สถานหนึ่ง ให้ลงโทษทั้งจำทั้งปรับเช่นว่ามาแล้วด้วยกัน”
มาตรา ๘ ให้ยกเลิกบทบัญญัติมาตรา ๒๐๕ แห่งกฎหมายลักษณอาญา และให้ใช้ความต่อไปนี้แทน
“มาตรา ๒๐๕ ผู้ใดทำเครื่องมือหรือวัตถุอย่างใด ๆ ขึ้นไว้ด้วยเจตนาจะปลอมเงินตราหรือแปลงเงินตราก็ดี หรือปรากฏว่า มันมีเครื่องมือหรือวัตถุเช่นนั้นไว้ก็ดี ท่านว่า มันมีความผิดต้องระวางโทษจำคุกตั้งแต่ห้าปีขึ้นไปจนถึงสิบห้าปี และให้ปรับตั้งแต่พันบาทขึ้นไปจนถึงหมื่นบาทด้วยอีกโสดหนึ่ง”
มาตรา ๙ ให้ยกเลิกบทบัญญัติมาตรา ๒๑๐ แห่งกฎหมายลักษณอาญา และให้ใช้ความต่อไปนี้แทน
