มีพระบรมราชโองการในพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาจุฬาลงกรณ์ พระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ดำรัสเหนือเกล้าฯ ให้ประกาศทราบทั่วกันว่า กฎหมายลักษณมรฎกที่ใช้อยู่ทุกวันนี้ บางมาตรามีข้อความขัดกับกาลสมัย เมื่อได้พิพากษาไปตามนั้นแล้ว พาให้เสียความยุติธรรมไป ทรงพระราชดำริห์เห็นสมควรที่จะแก้ไขเพิ่มเติมฉเพาะข้อที่ควรแก้ เพื่อให้เปนประโยชน์แก่ความยุติธรรมยิ่งขึ้น
จึงทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้ตราพระราชบัญญัติไว้ ดังข้อความที่ได้กล่าวต่อไปนี้
มาตรา ๑ วิธีแบ่งมรฎกภาคญาติที่ได้กล่าวไว้ในกฎหมายลักษณมรฎกนั้น แต่นี้ไป ให้แบ่งปันระหว่างญาติดังนี้ คือ
ข้อ ๑ ถ้าผู้มรณภาพมีบุตร์แล้ว อย่าให้เอามรฎกภาคนี้ไปแบ่งปันแก่ญาติผู้อื่นเลย ให้แบ่งมรฎกภาคนี้ให้แก่บุตร์ตามส่วนที่ได้กำหนดไว้ในกฎหมายลักษณมรฎกนั้นรายตัว ตามส่วนแลตามเกณฑ์ที่ได้กล่าวไว้ในกฎหมายนั้น
ถ้าบุตร์บางคนมรณภาพ บางคนอยู่ ฤๅมรณภาพทั้งหมดก็ดี ให้เอาส่วนของบุตร์ที่มรณภาพแบ่งให้แก่หลานผู้มรณภาพซึ่งเปนบุตร์ของบุตร์ผู้มรณภาพนั้นเหมือนอย่างว่าเปนมรฎกของบุตร์ผู้นั้นรองต่อ ๆ ลงไปจนกว่าจะสิ้นผู้สืบสายโลหิตตามหมู่เหล่าของเขานั้น
ถ้าผู้มรณภาพมีบุตร์หลานเหลนผู้สืบสายโลหิตอยู่แล้ว ญาติอื่นที่ไม่ได้สืบสายโลหิตจากผู้มรณภาพจะเรียกหาทรัพย์มรฎกภาคญาติไม่ได้
ข้อ ๒ เมื่อกฎหมายให้แบ่งมรฎกภาคญาติ แลผู้มรณภาพไม่มีบุตร์หลานเหลนผู้สืบสายโลหิตที่จะรับมรฎกภาคญาติดังว่ามาแล้ว จึงให้แบ่งมรฎกภาคนี้ให้แก่พี่น้องของผู้มรณภาพที่ร่วมบิดามารดาเดียวกัน ถ้าแลในพี่น้องนี้ผู้ใดมรณภาพ ฤๅมรณภาพเสียทั้งหมดก็ดี ก็ให้บุตร์หลานเหลนผู้สืบสายโลหิตในพี่น้องนี้ได้รับส่วนตามหมู่เหล่าของเขา
