หน้า:พงศาวดาร (หัตถเลขา) - ๒๔๕๕ (๑).djvu/124

๖๑

ทรงพระราชดำริห์เท่าดังนั้นแล้ว ก็ให้แต่งลักษณราชสาสนกำหนดที่จะเสด็จ ให้ทูตานุทูตถือออกไปถวายพระเจ้าหงษาวดี แล้วตรัศให้เจ้าพนักงานออกไปปลูกราชสัณฐาคารณตำบลวัดพระเมรุราชิการามกับวัดหัษฎาวาศต่อกัน มีราชบัลลังก์อาศนสองพระที่นั่งสูงเสมอกัน หว่างพระที่นั่งห่างสี่ศอก แล้วให้แต่งรัตนัตยาอาศน์สูงกว่าราชาอาศน์อิกพระที่นั่งหนึ่ง ให้เชิญพระศรีรัตนไตรยออกไปไว้เปนประธาน ครั้นรุ่งขึ้น สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวก็ทรงเรือพระที่นั่งสุพรรณหงษ์พร้อมด้วยมุขมนตรีกระวีชาติราชครูโหราโยธาหาญข้ามไป เสด็จขึ้นบนพระที่นั่ง ฝ่ายสมเด็จพระเจ้าหงษาวดีพร้อมด้วยท้าวพระยามุขมนตรีทั้งปวงเสด็จมา สมเด็จพระมหาจักรพรรดิราชาธิราชเจ้าอัญเชิญเสด็จ สมเด็จพระเจ้าหงษาวดีเสด็จขึ้นบนพระที่นั่งแล้วตรัศว่า สมเด็จพระเจ้าพี่เราให้อาราธนาพระพุทธปฏิมากรเจ้า พระธรรมเจ้า พระสงฆเจ้า มาเปนประธานก็ดีอยู่แล้ว ขอจงเปนสักขีทิพพยานเถิด อันแผ่นดินกรุงเทพมหานครศรีอยุทธยานี้ยกถวายไว้แด่สมเด็จพระเจ้าพี่เรา แต่ทว่า น้องท่านให้มาขอช้างเผือกสองช้าง พระเจ้าพี่มิได้ให้ บัดนี้ ต้องยกพยุหโยธาหาญมาโดยวิถีทุเรศกันดาร จะขอช้างเผือกอิกสองช้างเปนสี่ช้าง พระเจ้าพี่จะว่าประการใด สมเด็จพระมหาจักรพรรดิราชาธิราชเจ้าก็ตรัศบัญชาให้ สมเด็จพระเจ้าหงษาวดีตรัศว่า จะขอพระราเมศวรไปเลี้ยงเปนพระราชโอรส ถ้าพระเจ้าพี่เราให้แล้ว จะยกทัพกลับไป สมเด็จพระมหาจักรพรรดิราชาธิราชเจ้าตรัศตอบว่า ขอไว้เถิด จะได้สืบประยูรวงษ์ สมเด็จพระเจ้าหงษาวดีตรัศว่า พระมหินทราธิราชผู้น้องนั้นก็จะสืบวงษ์ได้อยู่ อันจะเอาไว้ด้วยกัน ถ้าพระเจ้าพี่เรา