๏ สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวสั่งให้ท้าวพระยาพระหัวเมืองมุขมนตรีพ้นโทษ พระราชกำหนดให้พระยาจักรีถือพลห้าหมื่นไปตีเมืองตนาวศรี ให้พระยาพระคลังถือพลห้าหมื่นยกไปตีเมืองทวาย พระยาจักรี พระยาพระคลัง นายทัพนายกอง ก็ถวายบังคมลายกไปโดยพระราชกำหนด สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวดำรัศว่า ซึ่งเราทิ้งเมืองฝ่ายเหนือเสียเลิกครอบครัวลงมานั้นก็หาสิ้นทีเดียวไม่ ครั้งนี้ ศึกหงษาวดีก็ถอยกำลังแล้ว ถึงมาทว่าจะมีมาก็ไม่เกรง เราจะบำรุงเมืองทั้งนี้ให้เปนเกียรติยศไว้ตราบเท่ากัลปาวสาน จึ่งดำรัศสั่งให้พระยาไชยบูรณเปนเจ้าพระยาสุรสีห์ครองเมืองพระพิศณุโลก ให้พระศรีเสาวราชไปรักษาเมืองศุโขไทย ให้พระองค์ทองไปรักษาเมืองพิไชย ให้หลวงจ่าไปรักษาเมืองสวรรคโลก บรรดาหัวเมืองฝ่ายเหนือทั้งปวงก็ให้เจ้าเมืองกรมการแต่งไปเรียกร้องรวบรวมไพร่พลซึ่งแตกฉานซ่านเซนอยู่ป่าดงนั้นทุกหัวเมือง.
๏ ฝ่ายเจ้าเมืองมล่วนชาวหงษาซึ่งสมเด็จพระนเรศวรเปนเจ้าจับได้ให้ปล่อยกลับไปนั้น ก็พบนายทัพนายกองพม่ามอญซึ่งแตกฉานซ่านเซนโดยด่านโดยทางไปรวบรวมกันได้ ก็พากันกลับไปกรุงหงษาวดี เข้าเฝ้ากราบทูลประพฤติเหตุซึ่งพระมหาอุปราชาเสียชนมชีพกับฅอช้างนั้นให้ทราบทุกประการ สมเด็จพระเจ้าหงษาวดีแจ้งดังนั้นก็เสียพระไทยโทมนัศคิดอาไลยถึงพระราชบุตร แล้วทรงพระโกรธแก่นายทัพนายกองว่า นเรศวรกับเอกาทศรฐน้องชายเข้ามารบแต่สองช้าง กับฅนกลางฅนควาญช้างหกฅนเท่านั้น ทัพเราถึงห้าสิบหมื่น ถึงมาทว่าจะมิถือสาตราวุธเลยจะประหารด้วยก้อนดินแต่ฅนละก้อนก็ไม่คณนามืออิก นี่ละให้เสียราชโอรสแห่งเรา ไหนจะเลี้ยงต่อไปได้ ให้ลงพระราชอาชญาทั้ง
