หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๔๐

พระยานายทัพนายกองทั้งปวงว่า เสบียงอาหารสิขัดสนอยู่แล้ว ๆ ก็จวนเทศกาลฟ้าฝน จะทำการช้าวันมิได้ จำจะเลิกทัพกลับไป แต่ทว่า จะไปโดยทางใดดี ท้าวพระยามุขมนตรีปฤกษากราบทูลว่า ถ้าเสด็จไปทางเมืองกำแพงเพ็ชรออกด่านแม่ละมาวนั้น กองทัพฝ่ายเหนือก็มาตั้งมั่นรับอยู่ณเมืองไชยนาท เกลือกราชการจะติดพันช้าไป ไพร่พลจะขัดสนโดยเสบียงอาหาร เห็นจะเสียท่วงที แม้นเสด็จไปทางกาญจนบุรีแรกมา เห็นจะสดวก สมเด็จพระเจ้าหงษาวดีตรัศว่า ซึ่งจะกลับไปทางกาญจนบุรีนั้นเห็นจะขัดสนอิก ด้วยเหตุว่า กองทัพเรายกเหยียบเมืองมา เสบียงอาหารยับเยินสิ้นอยู่แล้ว ประการหนึ่ง ได้สั่งไปถึงพระมหาธรรมาราชาว่า ให้ลงมา มิมา เราจะขึ้นไปตี แลพระมหาธรรมราชามิลงมานั้น ดีร้ายจะตั้งมั่นรับแลผ่อนเสบียงอาหารลงมาไว้มาก เห็นสมคเนเราอยู่แล้ว ทำไมแก่ทัพพระมหาธรรมราชาเท่านั้น เพลาเดียวก็จะแตก จะได้เสบียงอาหารพอไพร่พลเราไม่ขัดสน ท้าวพระยานายทัพนายกองก็บังคมทูลว่า ทรงพระราชดำริห์ครั้งนี้ดีหาที่สุดมิได้ สมเด็จพระเจ้าหงษาวดีจึงดำรัศว่า ซึ่งเราจะล่าทัพไปครั้งนี้ จะต้องตีทั้งน่าทั้งหลัง ด้วยเหตุว่า ทัพพระมหาธรรมราชามาตั้งอยู่ไชยนาทบุรี เห็นจะรู้ถึงสมเด็จพระมหาจักรพรรดิ สมเด็จพระมหาจักรพรรดิจะดีพระไทยว่า ทัพพระราชบุตรเขยมาตั้งสลักกระหนาบอยู่แล้ว ดีร้ายจะแต่งทัพตามตัดท้ายพลเราเปนมั่นคง เราจำจะคิดเอาไชยชำนะทั้งน่าทั้งหลังให้ได้ ตรัศแล้วมีพระราชโองการกำหนดให้ทัพพระยาพสิม ทัพพระยาละเคิ่ง ทัพพระยาเสี่ยง ทัพพระยาตองอู ทัพพระยาจิตตอง ห้าทัพ ทัพละสามหมื่น เปนคนสิบห้าหมื่น ให้พระเจ้าแปรเปนแม่กองยกไปน่า ถ้าพบ