หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๙
ข้างฝ่ายใต้ได้นามว่า "สาวกยาน" หรือ "หีนยาน" ถือลัทธิอย่างครั้งพระเจ้าอโศก และคงรักษาพระธรรมวินัยมาในภาษาบาลี ครั้นต่อมา พระสงฆ์ทั้ง ๒ จำพวกต่างเขียนพระธรรมวินัยลงเป็นตัวอักษร จัดเป็น ๓ ปิฎก คือ พระวินัย พระสูตร และพระปรมัตถ์ เรียกรวมกันว่า "พระไตรปิฎก" มีทั้งเป็นภาษาสันสกฤตแลภาษาบาลีสืบมา.
ประวัติส่วนพระสงฆ์นั้น เมื่อครั้งพุทธกาล บรรดาผู้ที่บวชเป็นพระภิกษุล้วนจำนงจะบวชอยู่จนตลอดชีวิตทั้งนั้น ที่ประสงค์จะออกบวชแต่ชั่วคราวหามีไม่ การที่สึกหาลาพรตในชั้นพุทธกาลล้วนแต่ด้วยเกิดเหตุให้จำเป็น นาน ๆ จึงมีสักครั้งหนึ่ง วัตตปฏิบัติของพระสงฆ์ในครั้งพุทธกาลก็อนุวัติตามพุทธประเพณี คือ ไม่อยู่ประจำณะที่แห่งหนึ่งแห่งใด ในระดูแล้ง เวลาเดินทางได้สดวก ก็ชวนกันแยกย้ายไปเที่ยวสั่งสอนพระพุทธสาสนาตามบ้านเมืองน้อยใหญ่ หรือมิฉะนั้น ก็หลีกไปเที่ยว
