หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
18
เล่ม ๑
ราชาธิราช
มะกะโทคิดแล้ว จึงเอาเบี้ยไปซื้อพรรผักกาด เจ้าของพรรผักกาดจึงว่า เบี้ยของเจ้าเบี้ยเดียวนี้ เรามิรู้ที่จะตวงพรรผักกาดให้ มะกะโทจึงว่า เบี้ยของเราเบี้ยเดียวนี้ เราขอแต่พอติดนิ้วเดียว เจ้าของพรรผักกาดจึงว่า เอาเถิด มะกะโทจึงเอานิ้วมือชุบเขละ แล้วก็จิ้มลงในกระทายพรรผักกาดนั้น ฝ่ายเจ้าของพรรผักกาดจึงสรรเสิญแต่ในใจว่า บุตร์รามัญผู้นี้มีปัญญาฉลาดนัก นานไปจะได้เปนผู้ดีมั่นคง ๚ะ
๏ ฝ่ายมะกะโทได้เมล็ดพรรผักกาดแล้ว จึงมาขุดดินกระทำที่ด้วยมูลช้าง จึงปลูกเมล็ดพรรผักกาดไว้ อุส่าห์บำรุงรดน้ำ ก็งอกงามขึ้น ครั้นอยู่มา พระ
