หน้า:รายงานการประชุม สผ (๒๔๗๕-๑๑-๒๕) b.pdf/26

หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๔๑๙

ซึ่งความไม่กลมเกลียวกัน ผู้มีบรรดาศักดิ์ไม่ได้มีบรรดาศักดิ์แต่กำเนิด เกิดมาก็เป็นชนสามัญเรานี่เอง แต่โดยความดีความชอบ ซึ่งทำให้เจ้านายหรือผู้ใหญ่เป็นที่พอใจในทางใดทางหนึ่งก็ตาม จึ่งได้บรรดาศักดิ์เป็นบำเหน็จ ทำให้บางคนคิดว่า เป็นการแบ่งชั้นของตนให้สูงกว่าคนธรรมดา ข้อนี้เป็นตัวอย่างทำให้แตกร้าวระหว่างเพื่อฝูงกัน เป็นต้นว่า เพื่อนฝูงที่ชอบพอกันมาตั้งแต่เด็ก คนหนึ่งได้เป็นหลวง คนหนึ่งเป็นนายอยู่ เพื่อนคนที่เป็นนายไม่ทราบว่าเป็นหลวง เมื่อมาพบเพื่อนคนที่เป็นหลวงก็พูดจากันฉันท์มิตร คนที่มีบรรดาศักดิ์เกิดความไม่พอใจและแสดงกิริยาเหยียดผู้นั้น จนถึงเพื่อนทั้ง ๒ ต้องแตกร้าวจากกัน

อีกประการหนึ่ง ท่านที่มีบรรดาศักดิ์ย่อมมีสิทธิพิเศษกว่า ที่พูดเช่นนี้ไม่ใช่ถือว่า การได้บรรศักดิ์นั้นเป็นองุ่นเปรี้ยวสำหรับข้าพเจ้า ข้าพเจ้าพูดเพื่อคนทั่วไปเท่านั้น ข้าพเจ้าเอง ถ้าแม้ว่ามีบรรดาศักดิ์เป็นพระยา เดี๋ยวนี้ยินดีจะเวนคืน ไม่ใช่จองหอง แต่อยากจะทำเพื่อความเสมอภาค และความสะดวกในการสมาคม เพื่อให้คนอื่นเห็นว่า เราไม่ต้องการมียศบรรดาศักดิ์ และบรรดาศักดิ์เป็นของไม่มิค่าสำหรับการที่ดำเนิรการปกครองโดยทางดิม๊อคคราซี่ (Democracy) จริง ๆ

ประธานสภาฯ ถามนายจรูญ สืบแสง ว่า ที่อภิปรายนี้เพื่อประสงค์อย่างไร นายจรูญ สืบแสง ว่า กล่าวไว้ให้เป็นที่เข้าใจกัน

พระยาวิชัยราชสุมนตร์กล่าวว่า จริงอยู่ บรรดาศักดิ์แบ่งขั้น