หน้า:ลัทธิฯ (๑๓) - ๒๔๖๔.pdf/10

๗

นำเข้ามาในรามัญประเทศฤๅสุวรรณภูมิ์ในระหว่างรัชกาลของพระเจ้ามาณพะ พระเจ้าแผ่นดินสุวรรณภูมิ์ พระพุทธสาสนาจึงได้ประดิษฐานรุ่งเรืองอยู่ในรามัญประเทศแต่นั้นมา ต่อมาเมื่อพุทธสาสนกาลประมาณ ๑๓๒๖ ปี มีพระอรหันต์องค์หนึ่งโดยนามว่า ชินอรหันต์ ได้เสด็จมาสู่เมืองภุกามซึ่งเปนเมืองหลวงของพม่า พระเจ้าแผ่นดินพม่าในเวลานั้นทรงพระนามว่า นรทาเมงซอ (พระเจ้าอนุรุธมหาราช) พระชินอรหันต์ผู้มีอายุ เมื่อก่อนจะไปถึงมหานครเมืองหลวงพม่านั้น ไปอยู่ยังป่าณแห่งหนึ่ง ไปพบนายพรานผู้หนึ่ง นายพรานผู้นั้นคิดเห็นว่า พระองค์นี้คงเปนอริยประพฤติธรรมอันประเสริฐ จึ่งได้พามาเฝ้าพระเจ้าแผ่นดินของตน พระเจ้านรทาเมงซอ เมื่อได้เห็นพระชินอรหันต์นั้นเปนผู้มีอายุ จึงมีรับสั่งให้เลือกอาศนะแลให้นั่งลง พระผู้มีอายุจึงได้นั่งลงที่ราชบัลลังก์ พระเจ้าแผ่นดินทรงถือว่า เปนชนมีตำแหน่งอันสูงยิ่ง จึงเสด็จไปณที่ใกล้ แล้วจึงมีพระราชดำรัสถามพระอรหันต์องค์นั้นว่า เปนใคร มาแต่ไหน แลมาด้วยกิจอันใด ได้ตรัสถามหลายปัญหา พระชินอรหันต์ผู้มีอายุได้ทูลตอบบรรดาพระราชปุจฉาที่ทรงถาม แล้วจึงถวายพระพรด้วยเรื่องมีพระรัตนตรัย พุทธ ธัมม สังฆ ที่รามัญประเทศ คือ สุวรรณภูมิ์ พระเจ้าแผ่นดินเมื่อได้ทรงทราบตามที่พระอรหันต์ผู้มีอายุได้ถวายพระพรแล้ว จึ่งแต่งทูตไปยังพระเจ้ามาณพะณรามัญประเทศขอให้ส่งพระไตรปิฎกมาถวาย พระเจ้าแผ่นดินสุวรรณภูมิ์ไม่ยอมให้ พระเจ้าแผ่นดินพม่า เมื่อทรงทราบความปฏิเสธดังนั้นแล้ว จึงได้