ครั้นวันที่ ๒๓ พฤษภาคม รัตนโกสินทรศก ๑๑๘ โปรดฯ ให้รับพระพุทธสริระธาตุมาจากเมืองสมุทปราการโดยทางรถไฟ แลจัดกระบวนแห่ใหญ่ มีทั้งกระบวนของหลวงแลของเชลยศักดิ์ ไปรับที่สถานีหัวลำโพง แห่พระพุทธสริระธาตุไปประดิษฐานไว้ในพระเจดีย์ทองสำฤทธิ์ซึ่งโปรดฯ ให้หล่อขึ้นประดิษฐานไว้ในคูหาพระมหาเจดีย์บนยอดบรมบรรพตที่วัดสระเกษ แล้วมีมหกรรมการฉลองพร้อมด้วยเครื่องมหรศพสมโภช ๓ วัน
ครั้นต่อมา พวกพุทธสาสนิกชนในนานาประเทศ คือ ประเทศลังกา ประเทศพม่า ประเทศยี่ปุ่น แลประเทศไซบีเรีย ต่างแต่งทูตเข้ามาทูลขอพระพุทธสริระธาตุไปไว้บูชาในประเทศนั้น ๆ แต่ในทีนี้จะกล่าวถึงเฉภาะทูตพม่า เพราะเหตุที่เกี่ยวแก่เรื่องหนังสือพิมพ์ในสมุดเล่มนี้แต่พวกเดียว
ทูตพม่าที่เข้ามารับพระพุทธสริระธาตุคราวนั้นมาถึงกรุงเทพฯ เมื่อวันที่ ๑ มกราคม พ.ศ. ๒๔๔๒ มีพระภิกษุ ๗ รูป คฤหัสถ์ ๖ นาย แลพระภิกษุพม่าที่มา ๗ รูปนั้นได้รับสมมติมาเปนสมณะทูต ๕ รูป คือ
| พระสาครมหาเถร | รูป | ๑ | ||
| พระรวินทเถร | รูป | ๑ | ||
| พระเกสรภิกษุ | รูป | ๑ | ||
| พระกุมารภิกษุ | รูป | ๑ | ||
| พระนันทวังสภิกษุ | รูป | ๑ |
