หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๔
| โอ้โลม | ||
| ๏ งามเอยงามปลอด | ชีวิตพี่นี้รอดด้วยข้าวสาร | |
| เป็นกุศลดลใจเจ้าให้ทาน | เยาวมาลย์แม่มีพระคุณนัก | |
| พี่ขอถามนามท้าวเจ้ากรุงไกร | ชื่อเรียงเสียงไรไม่รู้จัก | |
| เจ้าเป็นพระมเหสีที่รัก | ฤๅนงลักษณ์เป็นราชธิดา | |
| รูปร่างอย่างว่ากะลาสี | พี่ให้มีใจรักเจ้าหนักหนา | |
| ว่าพลางเข้าใกล้กัลยา | พระราชาฉวยฉุดยุดมือไว้ | |
| ฯ ๖ คำ ฯ | ||
| ร่าย | ||
| ๏ ทรงเอยทรงกระสอบ | ทำเล่นเห็นชอบฤๅไฉน | |
| ไม่รู้จักมักจี่นี่อะไร | มาเลี้ยวไล่ฉวยฉุดยุดข้อมือ | |
| ยิ่งว่าก็ไม่วางทำอย่างนี้ | พระจะมีเงินช่วยข้าด้วยฤๅ | |
| อวดว่ากล้าแข็งเข้าแย่งยื้อ | ลวนลามถามชื่อน้องทำไม | |
| น้องมิใช่ตัวเปล่าเล่าเปลือย | หยาบเหมือนขี้เลื่อยเมื่อหัวไหล่ | |
| ลูกเขาเมียเขาไม่เข้าใจ | บาปกรรมอย่างไรก็ไม่รู้ | |
| ฯ ๖ คำ ฯ | ||
| ชาตรี | ||
| ๏ ดวงเอยดวงไต้ | สบถได้เจ็ดวัดทัดสองหู | |
| ความจริงพี่มิเล่นเป็นเช่นชู้ | จะร่วมเรียงเคียงคู่กันโดยดี | |
| ถึงมิใช่ตัวเปล่าเจ้ามีผัว | พี่ไม่กลัวบาปดอกนะโฉมศรี | |
| อันนรกตกใจไปใยมี | ยมพระบาลกับพี่เป็นเกลอกัน | |
| เพียงจับมือถือแขนอย่าแค้นเคือง | จะให้น้องสองเฟื้องอย่าหุนหัน | |
| แล้วแก้เงินในไถ้ออกให้พลัน | นี่แลขันหมากหมั้นกัลยา | |
| พอดึกดึกสักหน่อยนะน้องแก้ว | พี่จะลอดล่องแมวขึ้นไปหา | |
| โฉมเฉลาเจ้าจงได้เมตตา | เปิดประตูไว้ท่าอย่าหลับนอน | |
| ฯ ๘ คำ ฯ | ||
| ร่าย | ||
| ๏ ทรงเอยทรงกระโถน | อย่ามาพักปลอบโยนให้โอนอ่อน | |
| ไม่อยากได้เงินทองของภูธร | นางเคืองค้อนคืนให้ไม่อินัง | |
