หน้า:วรรณกรรมต่างเรื่อง - ๒๕๐๕.pdf/18

หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
จะอยู่ไปไยเล่าไม่เข้ายา ตายโหงตายห่าก็ตายไป
ฯ ๘ คำ ฯ โอด
 ร่าย
  เมื่อนั้น ท้าวประดูได้ฟังดังเพลิงไหม้
ดูดู๋อีประแดะค่อนแคะได้ กลับมาด่าได้อีใจเพชร
เอาแต่คารมเข้าข่มกลบ กูจะจิกหัวตบเสียให้เข็ด
ชะช่างโศกาน้ำตาเล็ด กูรู้เช่นเห็นเท็จทุกสิ่งอัน
ฯ ๔ คำ ฯ
  ว่าพลางทางคว้าได้พร้าโต้ ดุด่าตาโตเท่ากำปั้น
ผลักประตูครัวไฟเข้าไปพลัน นางประแดะยืนยันลันกลอนไว้
ผลักมาผลักไปอยู่เป็นครู่ จะเข้าไปในประตูให้จงได้
กระทืบฟากโครมครามความแค้นใจ อึกกระทึกทั่วไปในพารา
ฯ ๔ คำ ฯ เชิด
  บัดนั้น พวกหัวไม้กระดูกผีขี้ข้า
บ่อนเลิกกินเหล้าเมากลับมา ได้ยินเสียงเถียงด่ากันอื้ออึง
จึงหยุดนั่งข้างนอกริมคอกวัว ว่าเมียผัวคู่นี้มันขี้หึง
พอพลบค่ำราตรีตีตะบึง อึงคงนักหนาน่าขัดใจ
แล้วคว้าก้อนอิฐปาเข้าฝาโผง ตกถูกโอ่งปาล้อแลหม้อไห
พลางตบมือร้องเย้ยเผยไยไย แล้ววิ่งไปทางตะพานบ้านตะนาว
ฯ ๖ คำ ฯ รัว
  เมื่อนั้น ท้าวประดู่ตาพองร้องบอกกล่าว
หยิบงอบครอบหัวตัวสั่นท้าว อ้ายพ่อจ้าวชาวบ้านวานช่วยกัน
วัวน้ำวัวหลวงกูได้เลี้ยง อิฐมาเปรี้ยงเปรี้ยงเสียงสนั่น
สาเหตุมีมาแต่กลางวัน คงได้เล่นเห็นกันอ้ายลันได