หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๓๒
มะลาโสนโกญจากะทาทม | กะทาเทืองเงื่องงมมะลมปา | |
มะลาปิงคลิ้งโคลงอีโลงแล่น | อีลุ้มลี้อีแอ่นกะแรนฉา | |
กะเรียนฉาบคาบคั้นมะรันบา | มาร่อนบินกินหว้ามะลาแชง | |
มะลาชัดสัตวากระสาสูง | กระแสเสียงเถียงยูงกะรูงแฉ่ง | |
กะรอกฉวยกล้วยไม้ดูไวแวง | ดุเหว่าหวานขานแข่งระแวงวัง | |
ระเวงแว่วแจ้วเจื้อยระเรื่อยร้อง | ระเรื่อยรี่มี่ก้องมะลองกั๋ง | |
มะเลียบกิ่งทิ้งถ่อนมะลอนกัง | มะเล่นกิ่งชิงรังมะลังโต | |
มาโลดเต้นเม่นหมีชะนีบ่าง | ชะนีแบดแรดช้างกะงางโก๋ | |
กะแหงนเกยเสยแทงทะโยงโย | ทะยานโยกโศกโสทะโลเป | |
ทลายป่นกล่นเกลื่อนทะเลือนเท่า | ถลาโถมถล่มเท้าทะเลาเส | |
ถลันสำถลำสวบระยวบเย | ระยำทับเทมะเลทอน | |
มะไลโทโคถึกมฤคี | มฤคาพาชีมะหลอนฉอน | |
มาลบเชือเสือสิงห์มหิงส์จร | มหาใจไกรสรมะลอนชา | |
ฯ ๒๘ คำ ฯ เชิด | ||
สมิงทอง | ||
๏ เมื่อนั้น | พระมะเหลเถไถมะไหลถา | |
เพลิดเพลินฤทัยมะไลทา | ลืมทุกข์สุขามะลาจี | |
ละเลิงจนสนธยาหัสดง | หัสดับลับลงคีรีศรี | |
พระจึงมีสิงหนาทประภาษพี | สั่งพวกเสนีมะลีทา | |
ให้ยับยั้งพหลกะรนจง | กะร้อมชอมล้อมวงมะรงฉา | |
แล้วให้ช่วยกันมะรันทา | มะเรทับพลับพลาพนาลี | |
ฯ ๖ คำ ฯ |