หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๓๕
ชมโฉม | ||
๏ พระเพ่งพินิจมะลิดตัก | ประไพพักตร์เพียงจันทร์มะลันถี | |
อรชรอ้อนแอ้นมะแรนจี | เลิศล้ำนารีมะลีทา | |
ฤๅหนึ่งนางในมะไลจึก | พระไพรพฤกษ์พระไทรมะไลต๋า | |
แกล้งจำแลงแปลงกายมะไลทา | มาหลอกเล่นเห็นมามะลาตม | |
ฤๅหนึ่งยักษ์ขินีผีไพร | มาคิดปองลองใจมะไลถม | |
จึงทรงโฉมโสภามะลางม | จำจะปลุกชวนชมขึ้นลมปู | |
ฯ ๖ คำ ฯ | ||
ร่าย | ||
๏ คิดพลางทางอิงมะลิงออง | ค่อยประคองปลุกนางมะลางฉู | |
เจ้างามชื่นตื่นเถิดมะเลิศตู | แล้วเล้าโลมโฉมตรูมะลูเตา | |
ฯ ๒ คำ ฯ | ||
๏ เมื่อนั้น | โฉมนางตะแลงแกงมะแลงเก๋า | |
ลืมเนตรเห็นองค์มะลงเทา | นงเยาว์เคืองขัดปัดกร | |
เออไฉนไยทำกะลำกัก | มาหาญหักไม่เกรงมะเลงฉอน | |
ข้าอยู่ถึงภารากะลาตอน | ไปลักพามาชอนมะลอนไชย | |
ฯ ๔ คำ ฯ | ||
๏ เมื่อนั้น | พระมะไหลไถเถมะเหลไถ | |
ได้ฟังพจนามะลาไท | ภูวไนยจึงมีมะลีทา | |
ฯ ๒ คำ ฯ | ||
โอ้โลม | ||
๏ โฉมเฉลา | พี่จะเล่าให้แจ้งมะแลงก๋า | |
เดิมทีพี่จากมะรากกา | มาเที่ยวเล่นป่ามะลาไช | |
พอค่ำย่ำแสงมะแลงชอน | พี่ดะหลุดหยุดนอนมะลอนไฉ | |
เป็นกุศลดลจิตมะลิดไท | เคียงได้เคียงคู่มะลูทอง |