หน้า:วรรณกรรมต่างเรื่อง - ๒๕๐๕.pdf/41

หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๓๕
 ชมโฉม
  พระเพ่งพินิจมะลิดตัก ประไพพักตร์เพียงจันทร์มะลันถี
อรชรอ้อนแอ้นมะแรนจี เลิศล้ำนารีมะลีทา
ฤๅหนึ่งนางในมะไลจึก พระไพรพฤกษ์พระไทรมะไลต๋า
แกล้งจำแลงแปลงกายมะไลทา มาหลอกเล่นเห็นมามะลาตม
ฤๅหนึ่งยักษ์ขินีผีไพร มาคิดปองลองใจมะไลถม
จึงทรงโฉมโสภามะลางม จำจะปลุกชวนชมขึ้นลมปู
ฯ ๖ คำ ฯ
 ร่าย
  คิดพลางทางอิงมะลิงออง ค่อยประคองปลุกนางมะลางฉู
เจ้างามชื่นตื่นเถิดมะเลิศตู แล้วเล้าโลมโฉมตรูมะลูเตา
ฯ ๒ คำ ฯ
  เมื่อนั้น โฉมนางตะแลงแกงมะแลงเก๋า
ลืมเนตรเห็นองค์มะลงเทา นงเยาว์เคืองขัดปัดกร
เออไฉนไยทำกะลำกัก มาหาญหักไม่เกรงมะเลงฉอน
ข้าอยู่ถึงภารากะลาตอน ไปลักพามาชอนมะลอนไชย
ฯ ๔ คำ ฯ
  เมื่อนั้น พระมะไหลไถเถมะเหลไถ
ได้ฟังพจนามะลาไท ภูวไนยจึงมีมะลีทา
ฯ ๒ คำ ฯ
 โอ้โลม
  โฉมเฉลา พี่จะเล่าให้แจ้งมะแลงก๋า
เดิมทีพี่จากมะรากกา มาเที่ยวเล่นป่ามะลาไช
พอค่ำย่ำแสงมะแลงชอน พี่ดะหลุดหยุดนอนมะลอนไฉ
เป็นกุศลดลจิตมะลิดไท เคียงได้เคียงคู่มะลูทอง