หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๓๖
| ชะรอยว่าเทวัญมะลันที | อุ้มองค์มารศรีมาสมสอง | |
| จึงได้ประสบมะลบออง | นวลน้องเจ้าอย่าเขินมะเลินใจ | |
| ฯ ๖ คำ ฯ | ||
| ร่าย | ||
| ๏ เมื่อนั้น | โฉมนางตะแลงแกงมะแลงไก๋ | |
| ได้ฟังถ้อยคำมะลำไท | ทรามวัยจึงตอบมะลอบที | |
| ไปว่าเอาเทวัญมะลันตู | เหมือนหนึ่งใครไม่รู้มะลูถี | |
| เมื่อครั้งไรใครพามะลาชี | ภูมีเก็บเอามาเลาตา | |
| แล้วนางแค้นขัดมะลัดตอน | เคืองค้อนภูวไนยมะไหลถา | |
| น้อยฤๅนั่นน่าเชื่อมะเรือปา | มาเศกแสร้งแกล้งว่ากะลาเกา | |
| ฯ ๖ คำ ฯ | ||
| ๏ เมื่อนั้น | พระมะไหลไถเถมะเหลเถา | |
| เห็นนางกัลยามะลาเตา | จึงตรัสโลมเล้ามะเลาปอน | |
| ฯ ๒ คำ ฯ | ||
| ชาตรี | ||
| ๏ ดูก่อนโฉมตรูมะลูถี | เวทีมิเชื่อมะเหลือถอน | |
| อันพระอุณรุทมะลูดชอน | เทวาก็พาจรมะลอนเกา | |
| ไปสมสร้อยอุษามะลาตึก | โฉมยงจงนึกมะลึกเก๋า | |
| นี่บุญของพี่ยามะลาเตา | จึงพาเจ้ามาสมมะลมเต | |
| ว่าพลางทางถดมะหลดติด | อย่าอายเอียงเบี่ยงบิดมะลิดเป๋ | |
| นางป้องปัดหัตถามะลาเท | มะโลโตโปเปมะเลตุง | |
| สองภิรมย์ชมเชยมะเลยปม | สำราญรมย์รื่นเริงมะเลิงตุ๋ง | |
| สัพยอกหยอกเย้ามะเลาชุง | สมสวาดิ์มาดมุ่งมะลุงแชง | |
| ฯ ๘ คำ ฯ โลม | ||
