หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๕๐
| ขึ้นนั่งบนเวไชยันตราช | พร้อมหมู่อำมาตย์กระบี่ศรี | |
| สังข์แตรแซ่ซ้องกลองเภรี | ระดมตีครื้นครั่นสนั่นดัง | |
| พระคลายคลี่โยธาพลากร | ออกจากพระนครกาหลัง | |
| รีบเร่งโยธาเข้าป่ารัง | มายังสมรภูมิพลัน | |
| ฯ ๖ คำ ฯ | ||
| ๏ เมื่อนั้น | ไชยทัตฤทธิแรงแข็งขัน | |
| เห็นพระมเหสีร่วมชีวัน | ยกพวกพลขันธ์มาราวี | |
| พระเร่งกระสันรัญจวนจิต | ด้วยฤทธิ์เสน่ห์มเหสี | |
| จงร้องท้าว่าเหวยอสุรี | มึงกรีธาทัพมาจับใคร | |
| ฯ ๔ คำ ฯ | ||
| ๏ เมื่อนั้น | ไชยเชษฐ์รัศมีศรีใส | |
| ได้ฟังคั่งแค้นแน่นใจ | ภูวไนยจึงมีวาจา | |
| แล้วร้องท้าว่าเหวยเกปุรัน | ไยมึงอาธรรม์ริษยา | |
| ทำฮึกฮักไปลักพระรามา | ไปไว้ลงกาธานี | |
| นี่หากกูติดตามไม่ขามจิต | หวังจะล้างชีวิตกระบี่ศรี | |
| แม้นรักตัวกลัวตายวายชีวี | จงเร่งส่งเมรีคืนมา | |
| ฯ ๖ คำ ฯ | ||
| ๏ เมื่อนั้น | ดาราวงศ์ทรงฟังไม่กังขา | |
| แต่ออกชื่อจะให้ส่งองค์สีดา | ผ่านฟ้าอัดอั้นตันใจ | |
| ดูก่อนไพนาสุริวงศ์ | อันองค์สุพรรณพิศมัย | |
| เดิมท้าวกุมภัณฑ์พนันไว้ | แพ้สกาจึงให้นางเทวี | |
| ซึ่งจะให้คืนองค์อัคเรศ | ก็เกรงเดชองค์สารปันหยี | |
