หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๖๘
| ผูกสายสร้อยกบข้อมือลือว่ามี | ทุกวันนี้นับถือข้อมือทอง | |
| บ้างก็ไปวัดวาหาหลวงพี่ | ขึ้นกุฎีน้อมกายถวายของ | |
| ใครไม่รู้ดูทีเหมือนพี่น้อง | เขาแอบมองลอบดูรู้อุบาย | |
| ธรรมดาว่ารักเขามักรู้ | เพราะตาหูบอกเหตุสังเกตุง่าย | |
| จะเจรจาพาทีมีแยบคาย | ใครอย่าหมายว่าจะปิดไม่มิดเลย | |
| เช่นทำนองของฉันทุกวันเล่า | เขารู้เท่าทัง้นั้นฉันก็เฉย | |
| โอ้โอ๋อกชายที่หมายเชย | ยังไม่เคยแล้วยิ่งคิดจิตระบม | |
| สิบเดือนถ้วนครวญหามารศรี | มิได้มีความสบายเท่าปลายผม | |
| เฝ้าคิดถึงสาลิกาป่าชะอม | น้ำค้างพรมพรั่งพราวหนาวหัวใจ | |
| ไม่เห็นมาเยี่ยมเยือนจนเดือนยี่ | เจ้าปักษีโบกบินไปกินไหน | |
| สุริยาอัสดงลงไรไร | โอ้อาลัยสาลิกาน้ำตานอง | |
| โฉมยุพินกินรีเจ้าพี่เอ๋ย | เมื่อไรเลยจะได้ชมประสมสอง | |
| ดูผิวเหลืองเรืองดีดังสีทอง | ได้ประคองแล้วจะชื่นทุกคืนวัน | |
| ดอกโกมุทบุษบามณฑาทิพ | วิไลลิบลอยล่องของสวรรค์ | |
| ถ้าหล่นลงตรงพี่จะดีครัน | คงลือลั่นโลกาสุธาสะเทือน | |
| แม่ดวงแก้วนพเก้าเสาวภาค | พี่ฝังฝากรักใคร่ใครจะเหมือน | |
| ให้หมกมุ่นวุ่นวายมาหลายเดือน | สติเฟือนคลั่งไคล้ในใจตรม | |
| ถึงเดือนสามความโศกไม่เสื่อมสูญ | จันทร์จำรูญแสงงามยามปฐม | |
| ดารารายพรายพร่างน้ำค้างพรม | พี่นั่งชมจันทร์เพ็งเปล่งโพยม | |
| ดูแวววับเวหาล้วนดาเรศ | เหมือนดวงเนตรนุชนางสำอางโสม | |
| ดูกระพริ้มริมแดงดังแสงโคม | ลอยโพยมล้อมจันทร์พรรณราย | |
| พี่นั่งชมตรมตรึกดึกสงัด | น้ำค้างหยัดเยือกเย็นกระเซ็นสาย | |
| บุปผาเผยกลิ่นก้านบานกระจาย | ต้องพระพายหอมประทิ่นเหมือนกลิ่นนาง |
