หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๒๒๘
สามารถ ทรงคุณธรรม สมควรเปนที่ไว้วางพระราชหฤทัย" | |
พระยาโกมารกุลฯ เห็นว่า ถ้าไม่จำกัดจำนวนแล้ว ควรตัดคำว่า “จำนวนองคมนตรีนั้นมากน้อยเท่าใดไม่มีกำหนดตามพระราชประสงค์” ออกเสีย. ถ้าจะจำกัดจำนวน เห็นควรทรงตั้งแต่เพียง ๒๕๐ คน เพื่อไม่ให้บัวช้ำน้ำขุ่น. | |
พระยาจินดาภิรมย์ อธิบายว่า ได้ร่างตามแบบดิมเพื่อให้ชัดเจน ถ้าจำกัดแล้ว เปนการบังคับพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวให้ทรงเลือกได้ไม่เกินกว่าจำนวนนั้น. จะตัดออกก็ได้. | |
หม่อมเจ้าสิทธิพร เห็นว่า ตัดออกดีกว่า มีไว้สำหรับอะไร ถ้าจะให้ทรงตั้งมากน้อยเท่าไรตามพระราชอัธยาศัย ไม่ต้องกล่าวไว้ในพระราชบัญญัติก็ได้. | |
ที่ชุมนุมตกลงให้ตัดความนั้นออก. | |
มาตรา ๕, ๖ | หม่อมเจ้าสิทธิพร เห็นควรตัดตอนท้ายของมาตรา ๕ ว่าด้วยศักดินาและเดินหน้าเดินหลังออกเสีย เพราะว่า ถ้าจะทรงตั้งราษฎรเปนองคมนตรีด้วยแล้ว จะทำให้ยุ่ง และเห็นควรยกมาตรา ๖ ว่าด้วยการถือน้ำถวายคำสาบาลเข้ามาต่อมาตรา ๕. |
ที่ชุมนุมเห็นชอบด้วย. | |
มาตรา ๗ | ผู้ทรงเปนประธาน รับสั่งว่า มาตรา ๗ นี้สำคัญมาก การที่ตั้งให้เปนองคมนตรีตลอดชีวิต เมื่อสิ้นแผ่นดินแล้ว ยังเปนอยู่ได้อีก ๖ เดือนนั้น ระเบียบเดิมจะมุ่งหมายให้ confirm succession ช่วยเลือกผู้สืบสัน⟨ต⟩ติวงศ์หรือประการใด การตั้งเขาตลอดชีวิตนั้น จะให้เขาลาออกได้ฤๅไม่ ถ้าไม่ไว้วางพระราชหฤทัย ก็ควรให้ออกได้ ถ้าสิ้นแผ่นดิน พระเจ้าแผ่นดินพระองค์ใหม่จะไม่ให้เปนได้ฤๅไม่ เพราะฉนั้น ควรแก้ข้อนี้ซึ่งเปนความมุ่งหมายสำหรับสัน⟨ต⟩ติวงศ์ฤๅไม่. |
หม่อมเจ้าสิทธิพร ว่า ควรเปิดโอกาศให้องคมนตรี |
/ลาออก