หน้า:โคลงโบราณ - ๒๔๖๒.pdf/13

หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
ศรีปราชญ์
 หะหายกระต่ายเต้น ชมแข
สูงส่งสุดตาแล สูฟ้า
ระดูฤดีแด สัตวสู่ กันนา
อย่าว่าเราเจ้าข้า อยู่พื้นดินเดียว ฯ
ศรีปราชญ์ทูลเปนโคลง
 ครืนครืนสนั่นพื้น ปัถพี
เสียงตะขาบขับตี เร่งร้น
ภูธรธเรศตรี สุรสั่ง เองแฮ
ร้องสำทับช้างต้น เพิดแก้วมาเมือง ฯ
นายประตูถามเปนโคลง
ศรีปราชญ์บอกเปนโคลง
 แหวนนี้ท่านได้แต่ ใดมา
เจ้าพิภพโลกา ท่านให้
 ทำซึ่งสิ่งใดนา วานบอก
เราถวายกาพย์โคลงไท้ ท่านให้รางวัล ฯ