หน้า:โคลงโบราณ - ๒๔๖๒.pdf/17

หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๑๑
 ผิดผีผียั้งละ ลาเพ
ผิดพระราชโปเล จะข้า
เหนื่อยนักพักพอเท ปะแม่ กระมังนา
ในพระกฤษฎิกาอ้า ท่านไว้ยังไฉน ฯ
พระมหาราช

 มลักเห็นใบจากเจ้า นิรมิตร
เปนสำเภาไพจิตร แป๊ะโล้
จะลงระวางวิด จวนแก่ อกเอย
แม้นหนุ่มวันนี้โอ้ พี้เพียงเดินสาน ฯ
โบราณแต่งไว้ ๑๐ บท

 ครืนครืนกลใช่ฟ้า เรียมครวญ
ฝนใช่กลฝนชวน พี่ไว้
ลมก็ใช่ลมหวน ใจพี่ หวนนา
ไฟใชกลไฟไหม้ สวาดิไหม้ใจเรียม