หน้า:โคลงโบราณ - ๒๔๖๒.pdf/26

หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๒๐
 เก้าบทเพื่อนยากนี้ ตกไหน
ย่อมตกตามกันไป ทั่วเท้า
ดงรังทเลไกล กลางป่า ก็ดี
เห็นก็สุดแต่เก้า บทนี้แนมนอน ฯ
 อัศจรรย์บารนี่หน้า โหรา
กาฤทำรังกา ที่แจ้ง
ฉัตรไชยใช่พฤกษา กาไข่
เปนนิมิตรเทพแสร้ง ส่งให้ศุภผล ฯ
พระนาคทาทรายแต่นี้ไป ๒๒ บท

 เห็นรอเรียมเนื่องน้อย ใจเอง
รอระยำโยงเยง แย่งร้าง
รอเอยจักโกรงเกรง ไปเท่า ใดนา
จากจำเนียรนุชร้าง ร่างไร้ราวรอ ฯ