เสียภาษีที่เรียกว่า Cens (เงินกินเปล่าเป็นส่วยประจําปี) Champart (ส่วนแบ่งของผลิตผลในไร่นา) และภาษียุบยิบอื่นๆ อีกหลายอย่างให้แก่เจ้าขุนมูลนายของตน ถัดมาก็ต้องเสียภาษีที่ดิน (Banalités) ทั้งนี้ เพื่อแลกเปลี่ยนกับการใช้โรงสีและเครื่องมืออื่นๆ ของเจ้านาย ครั้นจะโยกย้ายกรรมสิทธิที่ดินกันสักครั้งหนึ่ง ก็ต้องเสียค่าโยกย้ายกรรมสิทธิ (Lods et ventes) นอกจากนั้นก็ต้องเสียภาษีจุกจิกที่เรียกว่า Taine และท้ายสุดก็ต้องเสียเงินบํารุงวัด (เรียกว่า Tithes) สรุปแล้วคํานวณได้ว่าในเงินที่ชาวนาหาได้ ๑๐๐ ฟรังก์ จะต้องเสียให้แก่รัฐเสีย ๕๓ ฟรังก์ ให้แก่เจ้านายของตน ๑๔ ฟรังก์ ให้แก่วัดอีก ๑๔ ฟรังก์ ชาวนาเหลือเป็นรายได้สุทธิเพียง ๑๙ ฟรังก์เท่านั้น
นี่คือภาษีที่ทาสกสิกรชาวฝรั่งเศสต้องเสียให้แก่รัฐ เจ้านายและวัดในสมัยก่อนหน้าการปฏิวัติประชาธิปไตยของชนชั้นกลางเมื่อปี ๑๗๘๙!
เท่านั้นยังไม่พอ พวกทาสกสิกรและชาวนายังจะต้องยินยอมให้สุนัขล่าเนื้อ นกพิราบและกองล่าสัตว์ของเจ้าขุนมูลนายเหยียบย่ำตะลุยไปบนพื้นที่เพาะปลูกของตนที่กําลังงอกงามจนฉิบหายวอดวายไปเป็นแถบๆ อีกด้วย! พวกทาสกสิกรเหล่านี้จะเดือดร้อนกันทั่วไปทั้งประเทศหรือไม่ เราอาจจะคํานวณดูได้ว่าที่ดินทั้งประเทศฝรั่งเศส มีที่ตกเป็นของเจ้าขุนมูลนายเสียถึงสองในสาม มีเพียงหนึ่งในสามเท่านั้นที่เป็นของชาวนาเอกระที่ทํามาหากินโดยที่นาผืนย่อมๆ ของตนเอง ประชาชนที่เดือดร้อนเช่นนี้มีอยู่ทั่วไปถึงสองในสามของประเทศฝรั่งเศสทีเดียว นี่เป็นการสํารวจของ Arthur Young ก่อนหน้าการปฏิวัติใหญ่ ๑๗๘๙ และเป็นสภาพที่นับกันว่าดีขึ้นมากแล้ว เพราะก่อนหน้านี้ ขึ้นไปมีชาวนาที่ทํานาของตนเป็นจํานวนน้อยเต็มที!๑๗
