สาธารณรัฐฝรั่งเศสเป็นอันหนึ่งอันเดียวและแบ่งแยกมิได้
2. ประชาชนชาวฝรั่งเศสย่อมแบ่งส่วนออกเป็นสมัชชาชั้นต้นประจำตำบล เพื่อการใช้อำนาจอธิปไตยของตน
3. ประชาชนย่อมแบ่งส่วนออกเป็นจังหวัด อำเภอ และเทศบาล เพื่อการบริหารและเพื่อการยุติธรรม
4. ทุกคน[1] ที่เกิดและมีภูมิลำเนาในฝรั่งเศส มีอายุถึง 21 ปีแล้วก็ดี
ชาวต่างชาติทุกคนที่มีอายุถึง 21 ปีแล้ว มีภูมิลำเนาในฝรั่งเศสมาแล้ว 1 ปี ซึ่ง
ดำรงชีพ ณ ที่นั้นด้วยแรงงานของตน
หรือได้มาซึ่งทรัพย์สิน
หรือสมรสกับหญิงฝรั่งเศส
หรือรับบุตรบุญธรรม
หรือเลี้ยงดูผู้ชราก็ดี
ประการสุดท้าย ชาวต่างชาติทุกคนซึ่งองค์กรนิติบัญญัติจะได้วินิจฉัยว่าควรค่าแก่มนุษยธรรมก็ดี[2]
ย่อมได้รับการเปิดให้ใช้สิทธิพลเมืองฝรั่งเศส
5. การใช้สิทธิแห่งพลเมืองเป็นอันสิ้นไป
ด้วยการแปลงสัญชาติในต่างประเทศ
ด้วยการยอมรับกิจหน้าที่หรือความอนุเคราะห์อันมาจากรัฐบาลที่มิใช่ของประชาชน
ด้วยการถูกพิพากษาลงโทษอันน่าอับอาย[3] หรือน่าเจ็บปวด[4] จนกว่าจะมีการล้างมลทิน
6. การใช้สิทธิพลเมืองเป็นอันถูกระงับ
ด้วยสถานะผู้ต้องหา
ด้วยคำพิพากษาว่าจงใจไม่ไปศาล[5] ตราบที่คำพิพากษานั้นยังไม่ถูกยกเลิก
- ↑ CNRTL (2012g) ว่า "homme" จะหมายถึงคนโดยไม่จำกัดเพศ หรือคนเพศชายก็ได้
- ↑ CNRTL (2012h) ว่า "humanité" สามารถหมายถึง (1) ลักษณะที่แสดงว่าเป็นมนุษย์ (เช่น ลักษณะทางกายภาพ หรืออุปนิสัย) (2) ความเมตตาหรือกรุณาที่มนุษย์มีต่อเพื่อนมนุษย์ (3) มนุษยชาติ (4) มนุษยศาสตร์
- ↑ CNRTL (2012i) ว่า "peine infamante" (โทษอันน่าอับอาย) เป็นคำเรียกโทษประเภทหนึ่งซึ่งส่งผลให้เสียคุณสมบัติบางประการ เช่น การลดขั้นพลเมือง (dégradation civique)
- ↑ CNRTL (2012a) ว่า "peine afflictive" (โทษอันน่าเจ็บปวด) เป็นคำเรียกโทษที่มุ่งสร้างความเจ็บปวดทางกายภาพ เช่น การโบย (fouet) หรือการสักประจาน (flétrissure)
- ↑ CNRTL (2012d) ว่า "contumace" หมายถึง (1) การตกเป็นผู้ต้องหาในคดีอาญา แล้วไม่ไปศาล หรือหลบหนีไปเสียก่อนมีคำพิพากษา หรือ (2) ผู้ที่ถูกศาลพิพากษาลับหลัง ในที่นี้นำศัพท์บัญญัติของราชบัณฑิตยสภาว่า "การจงใจไม่ไปศาล" สำหรับคำว่า "contumacy" มาใช้
