หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
Vol. 1
139.
The Bangkok Recorder.

 ข้อที่ ๕. พวกเซนเอ็ศ, ต้องเลือกตั้งขึ้นซึ่งเจ้าพนักงานทั้งหลายที่เขาจะต้องการ, แลเปรศซิเด็นท์คนหนึ่ง, ที่จะว่ากล่าวบังคับแทนไวซิเปรศซิเด็นต์, เมื่อท่านไม่อยู่, ฤๅเมื่อท่านจะเลื่อนที่ขึ้นเปนเปรศซิเด็นต์แห่งเมืองยูในติศเทศ.

 ข้อที่ ๖. พวกเซ๊นเอ็ดนั้น, คงมีอำนาทจะตัดสินโทาแต่พวกเซ๊นเอ็ดนั้นพวกเดียว, คือ โทษที่พวกเร็บรีเซ๊นตีติฟกล่าวมานั้น. แลเมื่อจะนั่งพิภาคษาความอยู่, เขาทั้งหลายจะต้องษาบาลตัวว่า, จะทำการโดยสุจริต. ครั้นเมื่อจะพิภากษาโทษของเปรศซิเด็นต์แห่งเมืองยูในติศเทศนั้น, ท่านผู้เปนที่ปฤกษาการสัจธรรมในแผ่นดิน, จะต้องเปนผู้ใหญ่ในการพิภาคษา, แลจะชี้ขาดว่า, ผู้ไดผู้หนึ่งเปนผิดแท้มิได้นั้น, ถ้าเว้นไว้แต่พวกเซ๊นเอ็ด, เมื่อแบ่งกันออกเปนสามส่วน, จะเหนพร้อมใจกันสองส่วน, จึ่งจะชี้ขาดลงแท้ได้.

 ข้อที่ ๗. ความชี้ขาดผิดเปนแท้นั้น, พวกเซ๊นเอ็ดมีอำนาถแต่เพียงจะถอดผู้ผิดนั้นเสีย, จากตำแหน่งที่, แลห้ามมิให้อยู่ในที่ตำแหน่งใด ๆ ที่มิยศถาศักดิ์ฤๅวางใจ, ฦๅที่มีประโยชน์ได ๆ ใต้ร่มธงเมืองยูในติศเทศ. แต่ผู้ที่ทำผิดนั้น, ครั้นเมื่อถอดเสียงจากที่แลั้ว, ผู้อื่นจะมากล่าวโทษแลั้วเกาะตัวมาพิจารณาพิภาคษาตัดสินตามกฎหมายก็ได้.

ความนี้คงจะมีต่อไป.
รูปคนบอกเส้นโลหิตไหล

 รูปภาพนี้ก็เฃียนไว้ไห้เหนปรากฎ, ด้วยว่าจะสำแดงซึ่งโลหิตแดงไหล, ออกจากหัวใจไปทั่วทั้งกาย, แลสำแดงซึ่งโลหิตดำอันไหลกลับเข้ามาสู่หัวใจดั่งเก่า. ตัว, ก นั้น, คือ หัวใจ ตั้งอยู่ในทรวงอกมนุษเปนธรรมดา. หัวใจนั้นตั้งอยู่ข้างทร้าย. ปลายหัวใจนั้นอยู่ตรงซี่โครงที่ห้า, นับแตซี่โครงข้างบนลงมา. เมื่อหัวใจนั้นดูดโลหิตเข้าออก, ปลายหัวใจนั้น, ก็งอนขึ้นไปเชดสีกับซี่โครงไปมา. ถ้าแลคนจะเอามือตอ้งเข้าที่ซี่โครงที่ห้า, แลสังเกตดู, ก็จะรู้ว่า เต้นไปมาเหมือนกับเทพจร, เต้นพร้อมกับเทพจร. หัวใจนั้นมีพั้งผืดหนาหุ่มอยู่, แต่ว่าหุ่มอยู่ไม่ตึงนัก. หัวใจพั้งผืดนั้นเหมือนกับถุงใส่หัวใจไว้. ถ้าผู้ใดจะไคร่รู้แน่, ก็ให้พิจารณาดูซึ่งหัวใจสัตวต่าง ๆ, มีหัวใจวัวแลหมูเปนต้น. หัวใจสัตวเหล่านั้น, ก็มีเครื่องสูบเข้าสูบออกสองสำรับ. แลโลหิตเดินไปมา, แลมีพั้งผืดหุ่มห่ออยู่เหมือนมนุษเหมือนกัน. ในพั้งผืดมีน้ำอย่างหนึ่ง, ติดอยู่พั้งผืด สำรับที่จะให้หัวใจนั้นเดินไปมาให้คล่อง, ไม่ให้ฝืดคับกับพั้งผืดได้.

 เส้นสองเส้นที่ไม่ขีดเปนฟันปลานั้น, เปนคลองโลหิตแดงเดินออกจากหัวใจไปทั่วทั้งกาย. แลมีคลอง