บุตรชาย แต่หลังสมรสมาได้ 4 ปี โอโซโนะก็ล้มป่วยและตายจากไป
ในคืนหลังเสร็จงานศพโอโซโนะแล้ว บุตรชายตัวน้อยของนางพูดขึ้นว่า แม่กลับมาแล้ว และกำลังอยู่ในห้องชั้นบน นางยิ้มให้เขา แต่ไม่ยอมพูดกับเขา เขาจึงกลัวแล้ววิ่งเตลิดไป ครั้นแล้ว สมาชิกบางคนในครอบครัวก็ขึ้นชั้นบนไปยังห้องที่เคยเป็นของโอโซโนะ และก็ต้องแตกตื่นที่ได้เห็นร่างของหญิงมารดาผู้วายชนม์ด้วยแสงจากตะเกียงดวงน้อยที่จุดไว้หน้าศาลบูชาภายในห้องนั้น นางปรากฏตัวเหมือนกำลังยืนอยู่หน้า ทันซุ หรือตู้ลิ้นชัก ที่ยังบรรจุเครื่องประดับและเสื้อผ้าอาภรณ์ของนางไว้ ยังมองเห็นศีรษะและบ่าของนางได้อย่างชัดเจนยิ่ง ทว่า รูปร่างตั้งแต่บั้นเอวลงไปนั้นเลือนรางจนมองไม่เห็น เป็นประหนึ่งภาพสะท้อนที่ไม่สมบูรณ์ของนาง และฝ้าฟางราวกับเงาในน้ำ
ดังนั้น ผู้คนต่างพากันตื่นกลัวและออกจากห้องไป พวกเขาประชุมปรึกษากันอยู่ด้านล่าง และแม่สามีของโอโซโนะว่า "ผู้หญิงนั้นชอบสิ่งของชิ้นเล็กชิ้นน้อยของตน และโอโซโนะก็ผูกพันอยู่กับข้าวของของนางนัก บางทีนางกลับมาก็เพื่อมาดูข้าวของเหล่านั้น คนตายแล้วหลายคนก็กระทำเช่นนั้น จนกว่าสิ่งของนั้นจะถูกมอบให้วัดประจำอำเภอไป ถ้าเรานำเสื้อคลุมและรัดประคดของโอโซโนะไปถวายวัด วิญญาณนางคงจะสงบได้กระมัง"
