ท่านก็ฉุกคิดขึ้นมาได้ว่า น่าจะมีอะไรซ่อนอยู่ใต้แผ่นกระดาษที่ใช้บุลิ้นชัก จึงนำแผ่นบุลิ้นชักชั้นแรกออก — ก็ไม่มีอะไร! ท่านจึงเอาแผ่นบุลิ้นชั้นชั้นที่สองและที่สามออก — ก็ยังไม่มีอะไร แต่ใต้แผ่นดินลิ้นชักชั้นล่างสุดนั้น ท่านพบบางสิ่ง — เป็นจดหมาย "นี่ใช่ไหมสิ่งที่สีกาเป็นทุกข์ร้อนอยู่ด้วย" ท่านถาม เงาของหญิงนั้นหันมาทางท่าน สายตาอันพร่าเลือนของนางมองจ้องจดหมายนั้น "ให้อาตมาเผามันทิ้งให้ไหม" ท่านถาม นางโค้งคำนับต่อท่าน "จะเผามันทิ้งที่วัดในเช้านี้เลย" ท่านสัญญา "และจะไม่มีใครได้อ่านมัน นอกจากตัวอาตมา" ร่างนั้นยิ้มแล้วอันตรธานไป
เมื่อนักบวชลงบันไดมาพบเหล่าสมาชิกครอบครัวกำลังรอคอยอยู่เบื้องล่างอย่างเป็นกังวล ฟ้าก็สางพอดี "ไม่ต้องวิตกกันแล้ว" ท่านกล่าวแก่พวกเขา "นางจะไม่ปรากฏกายอีกแล้ว" และนางก็ไม่มาอีก
จดหมายถูกเผาทิ้ง มันเป็นจดหมายรักที่โอโซโนะเขียนในครั้งที่นางเล่าเรียนอยู่ ณ เคียวโตะ ทว่า มีแต่ท่านนักบวชเท่านั้นรู้ว่า ในจดหมายมีอะไร และความลับก็ดับสูญไปกับท่าน
