และมิโนกิจิวอนขอให้โอยูกิพักอยู่ที่บ้านเขาสักระยะ หลังตะขิดตะขวงอย่างขวยเขินสักหน่อยแล้ว เธอก็ไปบ้านเขาพร้อมกับเขา และมารดาเขาก็ออกต้อนรับ กับตระเตรียมอาหารอุ่น ๆ ให้แก่เธอ โอยูกิประพฤติตนดีงามนักหนาจนมารดาของมิโนกิจิหลงใหลได้ปลื้มในเธอขึ้นมาในบัดดล และโน้มน้าวให้เธอชะลอการเดินทางไปเอโดะไว้ก่อน และตอนจบตามธรรมดาของเรื่อง ก็คือ ยูกิมิได้ไปเอโดะอีกเลย เธอได้อยู่ที่บ้านนั้นต่อไปในฐานะ "สะใภ้ศรีเรือน"
โอยูกินั้นเป็นที่ประจักษ์ว่า เป็นสะใภ้ที่ดียิ่ง ถัดมาสัก 5 ปี เมื่อมารดาของมิโนกิจิใกล้ถึงแก่กรรม นางก็สั่งเสียด้วยถ้อยคำแสดงความรักใคร่และยกยอภริยาของบุตรชาย และโอยูกินั้นก็มีบุตรชายหญิงกับมิโนกิจิ 10 คน ซึ่งล้วนแล้วแต่เป็นเด็กที่เลอลักษณ์ และมีผิวซีดยิ่งนัก
ชาวบ้านไร่ชายทุ่งเห็นว่า โอยูกิเป็นบุคคลที่น่าพิศวง ซึ่งโดยสภาพแล้วช่างแตกต่างจากพวกตน หญิงชาวไร่ส่วนใหญ่ร่วงโรยกันก่อนวัย แต่โอยูกิ แม้เมื่อได้เป็นแม่ของเด็กถึง 10 คนแล้ว ก็ยังดูอ่อนวัยและสดใสเหมือนในวันที่เธอมาหมู่บ้านนี้เป็นครั้งแรก
คืนหนึ่ง หลังจากลูก ๆ เข้านอนกันแล้ว โอยูกิก็เย็บปักอยู่กับแสง
