ประกาศสำหรับปล่อยโคมลอย มณฑลพายัพ ลงวันที่ 1 มกราคม ร.ศ. 119
พระยานริศรราชกิจ ข้าหลวงใหญ่ หลวงจรรยายุตกฤตย์ ข้าหลวงยุติธรรม มณฑลพายัพ พร้อมกันเห็นว่า การที่มหาชนปล่อยโคมลอยขึ้นบนอากาศในเวลาเทศการต่าง ๆ ในมณฑลพายัพอยู่เนือง ๆ นั้น ย่อมกระทำให้บ้านเรือนเกิดเพลิงไหม้เสมอ โดยเหตุที่ปล่อยโคมลอยนึกจะปล่อยที่แห่งใดตำบลใดก็ปล่อยได้ จึงได้เกิดมีเหตุตามที่ได้กล่าวมาในเบื้องต้นนั้น เพราะเหตุฉนั้น จึงประกาศให้มหาชนทั้งหลายทุกชาติทุกภาษาซึ่งอยู่ในมณฑลพายัพทราบทั่วกันว่า
ข้อ๑ตั้งแต่วันออกประกาศนี้เดือนหนึ่งเปนต้นไป เมื่อผู้หนึ่งผู้ใดอยากจะปล่อยโคมลอยในเวลาใดเวลาหนึ่ง ก็ปล่อยได้ไม่ห้าม แต่ผู้ที่จะปล่อยโคมลอยนั้นต้องมาขออนุญาตต่อแขวงนครหรือเมืองนั้นก่อน จึงจะปล่อยได้
ข้อ๒เมื่อมีผู้มาขออนุญาตต่อแขวงว่า จะปล่อยโคมลอยแล้ว ก็ให้แขวงอนุญาตให้ แต่แขวงจะต้องกะที่ให้ผู้นั้นปล่อยโคมลอยได้แต่ในที่ ๆ แขวงเห็นสมควรว่า ที่ปล่อยได้นั้นไม่เปนอันตรายต่อบ้านเรือน
ข้อ๓ถ้าผู้ใดปล่อยโคมลอยขึ้นโดยที่ไม่ได้ขออนุญาตก็ดี หรือปล่อยที่อื่นนอกจากแขวงอนุญาตก็ดี ผู้ที่ปล่อยนั้นมีความผิดถานลเมิด จะต้องปรับเปนเงินพินัยไม่เกินกว่า ๒๐ บาท หรือจำคุกไม่เกินกว่า ๑ เดือน แลถ้าโคมลอยที่ปล่อยนั้นตกลงมาถูกบ้านเรือนฤๅเข้าของสิ่งใด ผู้ที่ปล่อยนั้นจะต้องใช้ตามราคาของที่เสียมากแลน้อยด้วย
บรรณานุกรม
แก้ไข- "ประกาศสำหรับปล่อยโคมลอย มณฑลพายัพ ลงวันที่ 1 มกราคม ร.ศ. 119". (2443, 17 มีนาคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 17. หน้า 737.
งานนี้ ปัจจุบันเป็นสาธารณสมบัติแล้ว เพราะลิขสิทธิ์ได้หมดอายุตามมาตรา 19 และมาตรา 20 ของพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 ซึ่งระบุว่า
- ถ้ารู้ตัวผู้สร้างสรรค์ ในกรณีที่ผู้สร้างสรรค์เป็นบุคคลธรรมดา
- ลิขสิทธิ์หมดอายุเมื่อพ้น 50 ปีนับแต่ผู้สร้างสรรค์ถึงแก่ความตาย
- ถ้ามีผู้สร้างสรรค์ร่วม ลิขสิทธิ์หมดอายุ
- เมื่อพ้น 50 ปีนับแต่ผู้สร้างสรรค์ร่วมคนสุดท้ายถึงแก่ความตาย หรือ
- เมื่อพ้น 50 ปีนับแต่ได้โฆษณางานนั้นเป็นครั้งแรก ในกรณีที่ไม่เคยโฆษณางานนั้นเลยก่อนที่ผู้สร้างสรรค์ร่วมคนสุดท้ายจะถึงแก่ความตาย
- ถ้ารู้ตัวผู้สร้างสรรค์ ในกรณีที่ผู้สร้างสรรค์เป็นนิติบุคคล หรือถ้าไม่รู้ตัวผู้สร้างสรรค์
- ลิขสิทธิ์หมดอายุเมื่อพ้น 50 ปีนับแต่ได้สร้างสรรค์งานนั้นขึ้น
- แต่ถ้าได้โฆษณางานนั้นในระหว่าง 50 ปีข้างต้น ลิขสิทธิ์หมดอายุเมื่อพ้น 50 ปีนับแต่ได้โฆษณางานนั้นเป็นครั้งแรก
