ผู้สร้างสรรค์:เจ้าพระยาวิเชียรคีรี (บุญสัง)
| ←รายชื่อ: ว | วิเชียรคีรี (บุญสัง), เจ้าพระยา (พ.ศ. ?–?) |
| เจ้าพระยาวิเชียรคีรี ชื่อตัวว่า "บุญสัง" บ้างว่า "บุญสังข์" ไม่ทราบปีที่เกิดและเสียชีวิต เป็นบุตรของพระยาศรีสมบัติจางวาง (บุญชิ้น) ได้เป็นผู้สำเร็จราชการเมืองสงขลาคนที่ 5 ในช่วง พ.ศ. 2390–2408 บรรดาศักดิ์อื่น ๆ ได้แก่ พระสุนทรนุรักษ์ และพระยาวิเชียรคีรี[1] |
งาน
แก้ไข- พงศาวดารเมืองสงขลา (ตอนที่ 1 แต่งใน พ.ศ. 2388 และตอนที่ 2 แต่งใน พ.ศ. 2402)
อ้างอิง
แก้ไข- ↑ ชมรมสายสกุล ณ สงขลา. (ม.ป.ป.). เจ้าพระยาวิเชียรคีรี (บุญสัง). สืบค้นจาก http://www.nasongkhla.com/index.php/songkhacity/12-2011-01-15-02-10-39-30017089
งานที่บุคคลนี้สร้างสรรค์ขึ้น ปัจจุบันเป็นสาธารณสมบัติแล้ว เพราะลิขสิทธิ์ได้หมดอายุตามมาตรา 19 และมาตรา 20 ของพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 ซึ่งระบุว่า
- ถ้ารู้ตัวผู้สร้างสรรค์ ในกรณีที่ผู้สร้างสรรค์เป็นบุคคลธรรมดา
- ลิขสิทธิ์หมดอายุเมื่อพ้น 50 ปีนับแต่ผู้สร้างสรรค์ถึงแก่ความตาย
- ถ้ามีผู้สร้างสรรค์ร่วม ลิขสิทธิ์หมดอายุ
- เมื่อพ้น 50 ปีนับแต่ผู้สร้างสรรค์ร่วมคนสุดท้ายถึงแก่ความตาย หรือ
- เมื่อพ้น 50 ปีนับแต่ได้โฆษณางานนั้นเป็นครั้งแรก ในกรณีที่ไม่เคยโฆษณางานนั้นเลยก่อนที่ผู้สร้างสรรค์ร่วมคนสุดท้ายจะถึงแก่ความตาย
- ถ้ารู้ตัวผู้สร้างสรรค์ ในกรณีที่ผู้สร้างสรรค์เป็นนิติบุคคล หรือถ้าไม่รู้ตัวผู้สร้างสรรค์
- ลิขสิทธิ์หมดอายุเมื่อพ้น 50 ปีนับแต่ได้สร้างสรรค์งานนั้นขึ้น
- แต่ถ้าได้โฆษณางานนั้นในระหว่าง 50 ปีข้างต้น ลิขสิทธิ์หมดอายุเมื่อพ้น 50 ปีนับแต่ได้โฆษณางานนั้นเป็นครั้งแรก
