พระราชบัญญัติภาษีป้าย พ.ศ. 2510/กฎกระทรวง 4

กฎกระทรวง ฉบับที่ 4 (พ.ศ.2535) ออกตามความในพระราชบัญญัติภาษีป้าย พ.ศ. 2510

^[1]

อาศัยอำนาจตามความในมาตรา 5 และมาตรา 7 วรรคสาม แห่งพระราชบัญญัติภาษีป้าย พ.ศ. 2510 ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติภาษีป้าย (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2534 รัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทยออกกฎกระทรวงไว้ ดังต่อไปนี้

ข้อความที่แสดงชื่อและที่อยู่ของเจ้าของป้ายที่เป็นตัวอักษรไทยที่มุมขวาด้านล่างของป้ายซึ่งติดตั้งบนอสังหาริมทรัพย์ของบุคคลอื่นและมีพื้นที่เกินสองตารางเมตร หากส่วนที่มีข้อความดังกล่าว ส่วนหนึ่งส่วนใดหรือทั้งหมดอยู่นอกขอบเขตของป้าย ให้คิดภาษีส่วนที่มีข้อความดังกล่าวที่อยู่นอกขอบเขตป้ายตามอัตราของป้ายที่มีอักษรไทยล้วน แต่ถ้าส่วนที่อยู่นอกขอบเขตของป้ายมีพื้นที่ไม่เกินหนึ่งในสิบของป้ายให้ได้รับยกเว้นภาษีป้าย

ให้ไว้ ณ วันที่ 10 พฤษภาคม พ.ศ. 2535
พลอากาศเอก อนันต์ กลินทะ
รัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทย

หมายเหตุ

  เหตุผลในการประกาศใช้กฎกระทรวงฉบับนี้  คือ โดยที่มาตรา 7 วรรคสาม แห่งพระราชบัญญัติภาษีป้าย พ.ศ. 2510 ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติภาษีป้าย (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2534 กำหนดให้ป้ายที่มีพื้นที่เกินสองตารางเมตรที่ติดตั้งบนอสังหาริมทรัพย์ของบุคคลอื่นต้องแสดงชื่อและที่อยู่ของเจ้าของป้ายเป็นอักษรไทย โดยการแสดงชื่อและที่อยู่ดังกล่าวให้ได้รับการยกเว้นภาษีป้ายตามหลักเกณฑ์ที่กำหนดในกฎกระทรวง จึงจำเป็นต้องออกกฎกระทรวงนี้

เชิงอรรถ

1. ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 109/ตอนที่ 60/หน้า 5/19 พฤษภาคม 2535