พระราชพงษาวดาร ฉบับพระราชหัดถเลขา/ภาค 1/บท 24
๏จึ่งท้าวพระยาเสนาบดีมนตรีมุขทั้งหลาย พร้อมทั้งพระสังฆราชคามวาสีอรัญวาสี ปฤกษากันเสร็จ อัญเชิญเสด็จสมเด็จพระเจ้าลูกเธอพระศรีเสาวภาคย์ซึ่งเสียพระเนตรข้างหนึ่งขึ้นผ่านพิภพไอสูรย์สวรรยาธิปัติถวัลยราชประเพณีสืบไป สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวให้แต่งการถวายพระเพลิงพระศพสมเด็จพระราชบิดาโดยราชประเพณีพระมหากระษัตริย์เจ้าแต่ก่อน.
๏ลุศักราช ๙๖๔ ปีขาล จัตวาศก พระศรีศิลป์บวชอยู่วัดระฆัง รู้พระไตรปิฎกสันทัด ได้สมณถานันดรเปนพระพิมลธรรมอนันตปรีชา ชำนาญทั้งไตรเพทางคสาสตรราชสาสตร มีศิษย์โยมมาก ทั้งจมื่นศรีสรรักษ์ก็ถวายตัวเปนบุตรเลี้ยง ครั้งนั้น เชี่ยวชาญ คนทั้งหลายนับถือมาก จึ่งคิดกันกับจมื่นศรสรรักษ์แลศิษย์โยมเปนความลับซ่องสุมพรรคพวกได้มาก แล้วก็บริวัตรออก เพลาพลบค่ำ ก็พากันไปชุมพลณปรางค์วัดพระศรีรัตนมหาธาตุ ครั้นได้อุดมนักขัตฤกษ์ ก็ยกพลมาฟันประตูมงคลสุนทรเข้าไปได้ในท้องสนาม ขุนนางซึ่งนอนเวรเอาความกราบทูล สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวตกพระไทยตระลึงไปเปนครู่ จึ่งตรัศว่า เวราแล้วก็ตามเถิด แต่อย่าให้ลำบากเลย พระพิมลเข้าพระราชวังได้ ก็ให้กุมเอาพระเจ้าแผ่นดินไป ให้พันธนาไว้มั่นคง รุ่งขึ้น ให้นิมนต์พระสงฆ์บังสกุลร้อยหนึ่ง ให้ธูปเทียนษมา แล้วก็ให้สำเร็จโทษด้วยท่อนจันทน์ เอาพระศพไปฝังณวัดโคกพระยา พระศรีเสาวภาคย์อยู่ในราชสมบัติปีหนึ่งกับสองเดือน.