ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ทรัพยศาสตร์/ภาค 1 หมวด 1"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
สร้างหน้าด้วย "{{หัวเรื่อง <!-- ข้อมูลหลัก --> | ชื่อ = ทรัพยศาสตร์ | ปี = 2518 | ผู้..." |
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
บรรทัดที่ 40:
'''ความปรารถนาอันเดียวของมนุษย์ในกิจสาร'''พัดอย่างที่คิดจะทำ หรือคิดจะละเว้นเสียไม่ทำนั้น เมื่อพิจารณาดูแล้วก็คงได้ใจความว่า เพื่อมุ่งหมายจะหาความสุขหรือจะหลีกหนีซึ่งความทุกข์เท่านั้น กิจใดที่นำความสุขหรือความพอใจมาให้ก็เรียกว่ากิจนั้นเป็นคุณเป็นประโยชน์ กิจใดที่นำความทุกข์หรือนำความไม่พอใจมาให้ เรียกว่ากิจนั้นไม่เป็นคุณเป็นประโยชน์ และเพื่อจะหลีกความทุกข์ไปหาความสุข จะประกอบกิจการอย่างใด ก็เป็นอันว่าเพราะความปรารถนาคุณประโยชน์อย่างเดียว แต่ความสุขและความทุกข์ไม่มีเส้นขีดขั้นปันเขตลงตรงไหนแน่ ความพอใจของมนุษย์จึงไม่มีที่สุดลงได้ และความมุ่งหมายที่จะทำคุณประโยชน์ก็ย่อมไม่มีที่สุดเหมือนกัน
ในความมุ่งหมายที่จะหลีกหนีความทุกข์ไปหาความสุขนั้น ธรรมดาของมนุษย์ในชั้นต้นก็พึงขวนขวายประกอบการหาอาหารเลี้ยงชีพ ให้พ้นจากความเวทนาอดหิวเพื่อจะครองชีวิตไปก่อน ปรกอบกิจได้สำเร็จความปรารถนาในส่วนตัวแล้ว ต้องทำการเผื่อแผ่ไปถึงบิดามารดา บุตรภรรยา ทั้งญาติและมิตรที่พึ่งพาอาศัยอยู่นั้นด้วย อุตส่าห์ปลูกสร้างบ้านเรือนที่อาศัยและขวนขวายสั่งสมเสบียงอาหารและโภคทรัพย์ขึ้นเป็นทุนไว้สำรองใช้เมื่อเวลาป่วยไข้ชราพิการ และเพื่อจะรักษาทุนเหล่านี้ไว้ให้นยืนนานมั่นคงก็ต้องร่วมใจกันคิดอ่านจัดการป้องกันโจรผู้ร้ายภายในภายนอกมิให้แย่งชิงเอาไป ต้องพร้อมใจกันพยายามป้องกันรักาความอิสรภาพของชาติด้วยความหวงแหนอย่างยิ่ง เพื่อจะไม่ให้ข้าศึกศัตรูต่างชาติเข้ามาย่ำยีบีฑาได้ มิฉะนั้นความตกทุกข์ได้ยากจะมาถึงตัวเมื่อปลายมือ ถิ่นฐานบ้านเรือนของใครนับกันว่าเป็นสมบัติของคนนั้น เราเกิดอยู่ในแผ่นดินใด ก็ต้องนับว่าเราเป็นราษฎรหรือชาติซึ่งเป็นเจ้าของของแผ่นดินนั้นอยู่คนหนึ่งด้วย เพราะฉะนั้นสิ่งที่เป็นคุณประโยชน์แก่บ้านเมืองก็เป็นคุณเป็นประโยชน์แก่เรา สิ่งที่ไม่เป็นประโยชน์หรือเสียประโยชน์แก่บ้านเมือง ก็เป็นสิ่งที่เสียประโยชน์แก่ตัวเราเหมือนกัน
| |||