ผลต่างระหว่างรุ่นของ "กลอนเพลงยาว เรื่อง หม่อมเป็ดสวรรค์ และพระอาการประชวรของกรมหมื่นอัปสรสุดาเทพ"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
Tiemianwusi (คุย | ส่วนร่วม) ไม่มีความย่อการแก้ไข |
Tiemianwusi (คุย | ส่วนร่วม) ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
บรรทัดที่ 108:
{{ผู้ใช้:Aristitleism/บทกวี| ครั้นปวดท้องเต็มทนจนสิ้นอาย | ลุกวิ่งจะไปถ่ายให้ถึงที่ | ด้วยเหลือทนพ้นกระสันพันทวี | ก็ราดเรี่ยเสียทีมาตามทาง }}
{{ผู้ใช้:Aristitleism/บทกวี| ก็ซื้อขนมให้ตาเฒ่าเฝ้าตำหนัก | ให้ตักน้ำชำระสะสาง | ให้หมดสิ้นกลิ่นอายระคายคาง | ช่วยอำพรางเสียให้มิดช่วยปิดบัง }}
{{ผู้ใช้:Aristitleism/บทกวี| วันหนึ่งจึ่งหม่อมเจ้าจอมเป็ด | ขั้นเล่นไพ่ในเสด็จหน้าที่นั่ง | หลายกระดานนานเนิ่นเกินกำลัง | ให้คับคั่งในอุทรร้อนรนใจ }}
{{ผู้ใช้:Aristitleism/บทกวี| นั่งนวดปวดป่วนจวนจะออก | มิอาจบอกความจริงกับใครได้ | ถวายบังคมกล้มคลานลนลานไป | ให้อาวรณ์ร้อนในเหมือนไฟลุก }}
{{ผู้ใช้:Aristitleism/บทกวี| ครั้นถึงที่สรีร์สำราญซานเข้าไป | ออกสักอ่างว่างใจค่อยได้สุข | ค่อยเสื่อมคลายหายรำคาญที่พล่านพลุก | ครั้นสิ้นทุกข์แล้วก็กลับมาฉับไว }}
{{ผู้ใช้:Aristitleism/บทกวี| เดินดิ่งเข้ามาถึงพระตำหนัก | ไม่หยุดพักคลานตรงไปวงไพ่ | ครั้นเกินเพลาหน้านิ่วหิวสุดใจ | ผ่อนธาตุในออกเสียหมดอดไม่ได้นาน }}
{{ผู้ใช้:Aristitleism/บทกวี| ท้องแห่งท้องเหี่ยวนั่งเปรี้ยวปาก | ทรหดอดหมากทั้งอยากหวาน | นั่งหิวนิ่วหน้าอยู่ช้านาน | แล้วค่อยคลานมาข้างเครื่องชำเลืองตา }}
{{ผู้ใช้:Aristitleism/บทกวี| เห็นว่างคนทนไม่ได้ด้วยใจเงี่ยน | เลื่อนเอาทุเรียนมาทั้งแบบวางแอบฝา | หยิบเข้าเคี้ยวเหนียวครันเจ็บทันตา | แล้วเอามายัดในลงในตะบัน }}
{{ผู้ใช้:Aristitleism/บทกวี| ครั้นละเอียดลออพอกินได้ | กระทุ้งใส่เข้าจนสิ้นกินขันขัน | พอท้องคลายหายร้อนอ่อนอ่อนฟัน | คิดสำคัญว่าผู้ใดเขาไม่รู้ }}
{{ผู้ใช้:Aristitleism/บทกวี| แล้วมิหนำซ้ำลักเอาผลบัว | ที่เขาคั่วใส่เครื่องยังมีอยู่ | ใส่ตะบันเล่นสบายคล้ายหมากพลู | ครั้นลุงทองจีนแลดูกระดากใจ }}
{{ผู้ใช้:Aristitleism/บทกวี| ลุงอ่อนถามว่าอะไรในตะบัน | หม่อมเป็ดปิดคิดกันพูดแก้ไข | มิให้คนรู้เท่าเข้าใจ | ด้วยความในไม่สู้ดีจะตรีชา }}
{{ผู้ใช้:Aristitleism/บทกวี| ว่าเหลือกำลังนั่งเคี้ยวฉันเปรี้ยวปาก | ตะบันหมากกินดอกจ้ะคุณลุงจ๋า | แล้วเบือนบิดปิดปากไม่เจรจา | ครั้นโอษฐ์อ้าไม่เห็นแดงจะแคลงใจ }}
{{ผู้ใช้:Aristitleism/บทกวี| อันคนแก่ตะบันหมากมากด้วยกัน | แต่ซึ่งตะบันทุเรียนหามีไม่ | ผลบัวก็ตะบันขันสุดใจ | น่าจะใคร่ศึกษาเป็นอาจารย์ }}
| |||