ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ราชาธิราช/เล่ม ๑๐"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
Tiemianwusi (คุย | ส่วนร่วม) หน้าที่ถูกสร้างด้วย '{{:ราชาธิราช/ปก/2 | 1 = ๑๐ | 2 = ๔๓๓-๔๘๐ (๑-๔๗) | 3 = ๙ | 4 = ๑๑ }} {{c|ตั้...' |
Tiemianwusi (คุย | ส่วนร่วม) ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
บรรทัดที่ 62:
พระยาน้อยได้ฟังก็ทรงพระพิโรธ ตรัสตวาดว่า ซึ่งมึงจะขอชีวิตอยู่นั้น มึงจะคอยเอาชีวิตกูหรือ กูได้เห็นใจมึงแล้วมาแต่หลัง ครั้งเมื่อกระทำสัตย์กินเลือดในอกกัน มึงก็แต่งกลอุบายล่อลวงมิได้ซื่อสัตย์กลับคิดร้าย มึงสำคัญว่ากูไม่รู้เท่าถึง อนึ่ง คัร้งสมเด็จพระเจ้าฟ้ารั่วอันเป็นพระบรมมหาอัยกาธิราชของกูเป็นประถมกษัตริย์ในเมืองเมาะตะหมะนั้น เอาพระเจ้าตราพระยาผู้เป็นขบถมาเลี้ยงไว้ พระเจ้าตาพระยาก็คิดประทุษร้าย เรื่องความก็ยังมีเป็นแบบอย่างอยู่ดังนี้ ซึ่งมึงจะให้กูไว้ชีวิตมึง มึงจะคอยคิดประทุษร้ายกูดุจดังพระเจ้าตราพระยานั้นหรือ ครั้งนี้ อุปมาดังกูจับเสือร้ายได้แล้ว แลจะปล่อยให้เสือกลับเข้าป่าไปอีกนั้น อย่าได้พึงคิด มึงอย่าอ้อนวอนขอชีวิตเสียให้ยากป่วยการเล่า ถึงสมเด็จอมรินทร์ในเทวโลกจะลงมาช่วยขอ กูก็ไม่ให้ มึงก็เป็นชาย ไม่ใช่อิสตรี อย่าย่อท้อใจ จงก้มหน้าตายไปชาติหนึ่ง เอาความสุขในเบื้องหน้าเถิด ถ้ามึงจะอาฆาตผูกเวรกับกู กูก็จะพยาบาทผูกเวรกับมึง ถ้าท่องเที่ยวไปในวัฏสงสาร กูจะคิดฆ่าฟันล้างผลาญมึงไปทุกชาติ ๆ จนบรรลุพระอมตมหานิพพาน จึงสิ้นเวรกันเมื่อนั้น
พระยาน้อยจึงตรัสสั่งให้กระทำพิธีปฐมกรรมเหยียบดินชนะตามโบราณราชประเพณีซึ่งมีชัยชนะศึก ฝ่ายขุนนางผู้รับสั่งก็ถวายบังคมลาออกมา ให้จัดการพระราชพิธีตามตำรับ ปลูกเกยที่ประทับ เอาตัวสมิงมะรูเข้าไว้ใต้เกย เสร็จแล้วก็กลับเข้าไปกราบทูลว่า การพร้อมสำเร็จ พอได้
|